Na terenie stacji kolejowej, na północ od budynku dworca, zachowała się ładna, pękata wieża ciśnień, służąca niegdyś do nawadniania parowozów. Powstała w pierwszej połowie XX wieku, przed I Wojną Światową w roku 1910. Wybudowano ją według dość typowego projektu: na ceglanym trzonie, mieszczącym niegdyś spiralne, metalowe schody, umieszczona została pękata głowica z zachowanym do dziś zbiornikiem na wodę Intze, wykonanym z nitowanych blach stalowych, o pojemności 300 m3. Na zniszczonej elewacji głowicy dostrzec można zniszczony wodowskaz. Drzwi wejściowe zostały zamurowane dla bezpieczeństwa.