W 1870 roku oddano do użytku przebiegający przez Złotów skrót pruskiej kolei wschodniej z Piły do Tczewa. Był to fragment linii łączącej Berlin z Królewcem. Stało się to w wyniku interwencji właściciela dóbr złotowskich, księcia Karola Hohenzolerna, początkowo planowano bowiem umieścić stację w Międzybłociu.
W tym czasie powstał budynek dworca oraz kilka budynków infrastruktury kolejowej. W sąsiedztwie dworca wybudowano również obiekty mieszkalne dla pracowników kolei. Obiekty te prezentują charakterystyczny styl architektoniczny budownictwa ceglanego z tego okresu.
Linia kolejowa znacznie przyspieszyła rozwój Złotowa. Na początku XX wieku wybudowano ratusz, szpital, budynek starostwa powiatowego, wieżę ciśnień, wodociągi oraz kino.
Ludność miasta wzrosła z 890 osób w 1766 roku do 3880 w 1885 oraz 7494 w 1939.
Dokoła dworca znajdowały się zakłady przemysłowe, np. fabryka papy Heimbuchera oraz cegielnia.
Budynek stacyjny w bardzo słabej kondycji, ale może doczeka się kiedyś remontu.