Charakterystycznym elementem budynku Cechu Złotników, Zegarmistrzów, Optyków, Grawerów i Brązowników miasta stołecznego Warszawy jest widoczny z daleka, duży zegar figuralny na jego elewacji.
Zegar powstał wraz z oddaniem do użytku Muzeum, od razu stając się jego wizytówką.
Chronometr posiada charakterystyczną mozaikową tarczą skomponowaną z fragmentów ceramicznych odpadów porcelitu i symbolizującą układ słoneczny.
Na tarczy umiejscowiono znaki zodiaku wykonane z miedzianej blachy, cyfry i wskazówki zegara z blachy złoconej płatkami złota oraz przedstawienia czterech faz księżyca z blachy cynkowej.
W ciągu dnia, o każdej pełnej godzinie zegar sygnalizuje biciem aktualny czas, wyzwala odgrywanie melodii znanej piosenki anonimowego autora: „W poniedziałek rano kosił ojciec siano”, a teatr figur stanowią przemieszczające się osoby symbolizujące rzemieślnicze, cechowe zawody: złotnika, zegarmistrza, optyka i grawera.
W chwili budowy zegara posiadał on mechaniczny mechanizm chodu i elektrycznie poruszane figury.
Obecnie tak mechanizm zegara, sygnalizacja dźwiękowa, jak i mechanizm elementów ruchomych są rozwiązaniem elektronicznym.