Ulica Iłżecka to prawie zapomniana przez Boga i ludzi ulica na skraju Włoch, Mokotowa i Ochoty, przy zakręcających torach kolejowych. Z jednej strony, tam gdzie się ulica zaczyna, kończą się estakady ul. Sasanki (która przechodzi tu nad torami kolejowymi w ul. Marynarską). W miejscu gdzie nagle urywa się ta kręta drogowa cywilizacja, wyrastają gęste krzadyle, ale pomiędzy nimi jest mały przemyk (akurat na rower) i oto wkraczamy na zwykła wiejską drogę z płotami po obu stronach i stertą gnijącej słomy z lewej. Za ogrodzeniem po prawej rozciąga się teren firmowy z parkingiem. Gdzieś tutaj oficjalnie zaczyna się ta ulica. Najpierw więc nieśmiała drożyna, wejście do Rodzinnego Ogrodu Działkowego "OWOC" po lewej, oraz brama firmowo-korporacyjna po prawej. Zaraz też pojawia się oszczędnościowa nawierzchnia w formie ażurowych kostek Bauma.
Po jakiś stu metrach, gdy po prawej stronie pojawia się kolejna, elegancka brama korporacyjna, nawierzchnia, ni w pięć, ni w dziesięć, zamienia się w wyboistą drogę przypominająca powierzchnię naszego Księżyca. Jest nieprzyjemną dla samochodów i rowerów, szczególnie uciążliwe po deszczach. Znajdziemy tam, przy tej bramie, tablice informujące o pomniku przyrody czyli właśnie zabytkowej alei drzew. Od tego miejsca droga (księżycowa) po obu stronach ogrodzona jest bardzo poważnymi łańcuchami aż do skrzyżowania z końcówką ul. 1-go Sierpnia.
Za skrzyżowaniem ulica (znowu wygrodzona łańcuchami) wkracza w kolejny teren firmowy, ale aleja istnieje dalej i są kolejne tablice informacyjne. Nawierzchnia jest nieco lepsza: z lekka utwardzona drobnym tłuczniem.
Ul. Iłżecka to dawna droga forteczna z lat osiemdziesiątych XIX wieku (obecnie droga ta to ulice Iłżecka i Wirażowa). Droga wiodła do fortu VII Zbarż (leżącego między ul. Wirażową, Narkiewicza i Gordona Benneta). A prowadziła od poprzecznej drogi łączącej forty wewnętrznego pierścienia: Punkt Oporu Rakowiec przy Korotyńskiego z Fortem Mokotów (ta poprzeczna droga wiodła obecną ul. Pruszkowską, potem przez teren obecnego cmentarza żołnierzy sowieckich z Parkiem Wyględów i potem Racławicką).
Od ul. Iłżeckiej w jej południowej części odchodziły przecznice do innych fortów zewnętrznego pierścienia: obecna ul. 17 Stycznia, prowadząca do fortów Okęcie (przy Lipowczana) i obecne ulice Sasanki-Marynarska-Lotników do Fortu VIIa Służewiec.
Drogi były wysadzane drzewami, bo drzewa nieco mogłyby maskować ruch na drodze na wypadek przewidywanej przez Rosjan wojny z Niemcami.
Na drodze gdzieniegdzie jest zachowany bruk z carskich czasów.
Nas interesuje rejon pierwszej grupy wspomnianych tablic. Tam, pod kordami znajduje się ukryty kesz. Łańcuchy można bezboleśnie i bezkarnie przekroczyć. Proszę jednak o odkładanie kesza jak najstaranniej, przetrwa dłużej.