Javascript jest wyłączona przez Twoją przeglądarkę lub używasz starej przeglądarki (IE6, IE7, IE8), która nie jest już obsługiwana. Strona nie będzie działać prawidłowo, lub jej funkcje zostaną znacząco ograniczone (nie będziesz mieć dostępu do większości funkcjonalności). Zalecamy skorzystanie z najnowszych przeglądarek. (FireFox, Chrome, Opera)
Góra Kamień, to szczyt we wschodniej części Beskidu Niskiego, wznosi się na wysokość 857 m n.p.m. Masyw góry jest granią graniczną na osi wschód – zachód, przez którą prowadzi granica między Polską a Słowacją.
Wielka Wojna zawitała w Beskid Niski jesienią 1914 roku. W dniu 23 stycznia 1915 roku ruszyła austro-węgierska ofensywa, której celem było uderzenie w kierunku twierdzy Przemyśl i oswobodzenie jej z rosyjskiego okrążenia. Krwawe walki w okolicach góry Kamień trwały od 23 do 29 stycznia 1915 roku. W zmaganiach brały udział pułki austriackie IR40, IR 89 i IR90 z 2 ITD X Korpusu 3 Armii złożone w 97% z Polaków pochodzących z okolic Dębicy, Rzeszowa i Jarosławia. Po stronie rosyjskiej walczyły 73, 74 i 76 pułki piechoty wchodzące w skład XII Korpusu 3 Armii. Walki pozostawiły po sobie niezatarty ślad w krajobrazie czyli cmentarze wojenne. Do naszych czasów zachowało się jedynie sześć niewielkich i dwa większe obiekty. W ostatnim okresie odnajdywane są również pojedyncze mogiły. Wydaje się to liczbą niewspółmierną do strat, jakie w zimowych walkach ponosiły obie walczące strony. Cmentarze znajdujące się w masywie Kamienia stanowią obiekty przyfrontowe, gdzie chowano żołnierzy poległych w wyniku walk, zmarłych od ran i chorób w szpitalach i zamarzniętych w czasie ciężkiej zimowej aury.
Lokalizacja i rozplanowanie cmentarzy wojennych w masywie Kamienia jest wynikiem akcji komasacyjnej przeprowadzonej latem 1922 roku przez żandarmerię czechosłowacką. Akcja przebiegała w sposób uporządkowany, działaniami kierował posterunek w miejscowości Čertižné. Teren podzielono na sektory, z których ekshumowano poległych przenosząc ich groby na cmentarze wojenne. Obecny wygląd cmentarzy zawdzięczamy staraniom polskich i słowackich ochotników, którzy podjęli się ich odnalezienia, oznaczenie i uporządkowania.