Do 1867 r. do Świnoujścia dwa razy w roku przyjeżdżali księża mówiący po polsku, aby objąć opieką duszpasterską Polaków służących w wojsku pruskim. W 1867 r. w Świnoujściu mieszkało piętnaście rodzin katolickich, była już szkoła, w której odprawiano nabożeństwa. W 1869 r. zakupiono "Dom Misyjny" i urządzono w nim kaplicę. W 1883 r. gmina katolicka liczyła 300 osób. W 1888 r. Świnoujście otrzymało własnego kapelana obsługującego stację misyjną w Anklam, a obok "Domu Misyjnego" wybudowano plebanię (istnieje do dzisiaj). Rozebrano go, aby w tym miejscu wybudować kościół. Projekt wykonał architekt berliński Engelbert Seibertz. 15 sierpnia 1895 r. położono kamień węgielny pod budowę świątyni. Ze względów oszczędnościowych (prawdopodobnie brak środków finansowych opóźnił realizację projektu) zrezygnowano z ośmiobocznej kaplicy, absydy, ozdób i architektonicznych detali. Wszystkie inwestycje były finansowane w znacznym stopniu przez Związek św. Bonifacego, który wspierał parafie katolickie w diasporze. Kościół został poświęcony 22 lipca 1896 r.
Keszyk magnetyczny