Czerpano stąd lód, który przewożono "do miasta"
Ulica Lodowa od zawsze była Lodową, gdy miastem rządzili Niemcy - do 1918 r. i w czasie II wojny światowej nazywała się Eisstrasse.
Ulica Lodowa ma 567 metrów długości. Prowadzi z północy na południe, od Rynku Łazarskiego do Hetmańskiej (jednak nie krzyżuje się z nią bezpośrednio, jest ślepa). Arterię tę przecinają dwie ulice: Stablewskiego i Potockiej, doprowadzone są do niej Chłodna i Załęże.
Nazwa ulicy Lodowej wzięła się najprawdopodobniej stąd, że tędy przewożony był lód ze stawów, które znajdowały się w okolicach ul. Dmowskiego i Góreckiej na Rynek Łazarski. Wtedy nie było lodówek, a jakoś trzeba było przechowywać mięso. Pewna legenda głosi też, że lód utrzymywał się tu nawet, gdy nie było ostrych zim - powiedział Piotr Ciesielski, przewodnik z grupy PoPoznaniu.pl
Za czasów PeWuKi prowadziła aż na Górczyn, do ul. Górki, później łączyła się z ul. Prostą.
Przebieg ulicy Lodowej zmienił się po wytyczeniu al. Hetmańskiej. Na planie Poznania z 1937 r. możemy zobaczyć, że Lodowa kończy się tak jak dziś na Hetmańskiej, a jej przedłużeniem jest ulica Prosta, która znajdowała się na terenie obecnego Osiedla Hetmańskiego.
Prosta to nie jedyna już nieistniejąca ulica, która znajdowała się przy Lodowej. Równolegle do niej przebiegała ulica Śnieżna, która łączyła Potockiej z Hetmańską. Jej przedłużeniem, już za ul. Hetmańska była króciutka ulica Świeża, która później została połączona z ul. Drobną, istniejącą do dziś.
Ulica Prosta, Świeża i Śnieżna przeszły do historii gdy powstała nowa zajezdnia tramwajowa przy ul. Głogowskiej oraz rozpoczęto budowę nowej trasy Hetmańskiej od al. Reymonta do ówczesnej ul. Dzierżyńskiego (obecnie 28 Czerwca 1956 r.) oddanej do użytku w 1972 roku.
Kesz małe pudełko. Z giftami i certyfikatami dla 3 pierwszych znalazców.