Nazwa miejscowości pochodzi od otaczających ją borów. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1198 roku. W 1394 istniał tu kościół. W 1482 parafię w Borownie przeniesiono z oficjalatu uniejowskiego do wieluńskiego. W 1464 roku Borowno jest wymienione w Księdze uposażeń Liber beneficjorum Łaskiego.W latach 1414-17 Borowno graniczy ze Zdrową, Babami, Grabową, Kościelcem i Łochynią. Dąbrowa, 2 łąki, zarośla Gwoździec, pole Kąt, rów do moczenia konopi, łąki zwane smugami. W 1511 roku wieś leżała w powiecie wieluńskim. W 1520 istniał kościół św. Wawrzyńca, a parafia podlegała pod dekanat brzeźnicki. Do parafii należało 13 wsi, z tego część w Sieradzkiem. Plebanowi płacono dziesięcinę snopową z 1 folwarku i ról kmiecych, role plebana były rozrzucone. Mieszkało tu 37 kmieci i znajdowała się karczma. Wysokość podatków w XVI wieku: 1511 – 6 1/2 łana, 1518 – 5 1/2 łana, 1553 – 8 łanów. W 1688 roku zostaje wzniesiony drewniany kościół na planie krzyża, konsekrowany w święto św. Anny przez Jerzego Albrechta Denhoffa, biskupa kamienieckiego. W 1846 roku ukończono budowę nowej świątyni. W 1885 roku kościół został przebudowany i 9 maja 1904 roku konsekrowany przez biskupa Stanisława Zdzitowieckiego. W XVIII i XIX wieku kultem słynął obraz Matki Bożej Loretańskiej, wiszący w bocznym ołtarzu. Licznie zgromadzone wota podczas powstania listopadowego przeznaczone na skarb narodowy. Podczas rozbudowy kościoła pod koniec XIX wieku obraz usunięto.
Legenda o Św. Stanisławie