Dodatkowe atrybuty skrzynki |
W starożytności i we wczesnym średniowieczu Góra Chełmska była miejscem kultu pogańskiego, a w średniowieczu (XII-XVI w.) kultu chrześcijańskiego.
Najstarsze ślady pobytu ludów starożytnych na górze sięgają młodszej epoki kamienia, tj. ok. 2 tys. lat p.n.e. świadczą o tym znalezione tam siekierki z kamienia i krzemienia oraz kamienne żarna. W epoce brązu i w początkach epoki żelaza Góra Chełmska była czczona przez ludy prasłowiańskiej kultury łużyckiej i pomorskiej. Z tego okresu pochodzą liczne cmentarzyska ciałopalne z grobami popielnicowymi, jamowymi i skrzynkowymi, jak również ślady osad i przedmioty z brązu. Badania ujawniły ponad 250 stanowisk związanych z osadnictwem obu wspomnianych kultur. Jako obiekt wyróżniający się swoją wysokością Góra Chełmska spełniała ważne funkcje kultowe. Można przypuszczać, że była miejscem, gdzie czczono słońce - wg Prasłowian dawcę życia i plonów. W okresie wczesnego średniowiecza (IX - XII w.) Góra Chełmska była bardzo ważnym miejscem kultu pogańskiego, na co wskazują badania archeologiczne, jak też podania i legendy. Około IX wieku czczono ją jako niezwykły twór natury, wyróżniający się wysokością. Mógł być także czczony porastający ją liściasty las dębowo - bukowo - grabowy. W tym bowiem okresie uprawianie kultu na wolnym powietrzu było przez Pomorzan powszechnie stosowane, a dąb należał do drzew otaczanych szczególna czcią.
Skrzynka jest normalnej wielkości zakopana w ruinach dawnej sali dancingowej, popularnej wśród koszalinian w latach '70-tych, niedaleko pierwszego Koszalińskiego amfiteatru, z którego już nie wiele pozostało. Warto wejść na wieże widokową z której przy dobrej pogodzie widać Jamno, Mielno no i oczywiście morze.