Kronika sokólskiej parafii prawosławnej od roku 1886 do 1915

Jest to zbiór zapisków, HISTORIA spisana i znaleziona w kronikach z lat 1886- 1915.  Zapiski oryginalne z tych okresów.


MIASTO SOKÓŁKA

Powiatowe miasto, grodzieńskiej guberni, Sokółka znajduje się w połowie drogi łączącej miasta Grodno i Białystok, w jednakowej odległości (40 wiorst) od jednego i drugiego miasta. Ulokowana jest (Sokółka – przyp. tłumacza) nad płytką, zamuloną i bagnistą rzeczką Sokołdą. Przez miasto przebiega szosa, stanowiąca krótki odcinek wygodnej drogi bitej między Grodnem i Białymstokiem.

Przez obrzeża miasta przeprowadzona została droga żelazna Sankt Petersburg – Warszawa. Położenie miasta pod względem warunków sanitarnych jest zadowalające. Wyniosły płaskowyż, łagodnie opadający we wszystkich kierunkach nie dopuszcza do gromadzenia się nieczystości i wyziewów, a znaczna ilość sadów i drzew znakomicie łagodzi letnie upały. Poważnym niedostatkiem jest brak dobrej, czystej, bieżącej wody. Bo przecież woda rzeczna nie nadaje się do spożycia. Nie bacząc na niezwykle szczęśliwe położenie topograficzne, mieszkańcy miasta niczego nie zdziałali dla poprawy warunków i miasto jest tak brudne, jak wszystkie miasta z przewagą ludności żydowskiej. Prawdopodobnie nadmierne zagęszczenie Żydów, utrzymujących domostwa w stanie nieczystości, stało się główną przyczyną różnych epidemii, a przede wszystkim chorób dziecięcych nawiedzających Sokółkę i powodujących ponure spustoszenia. Handel i rzemiosło jest wyłącznie w rękach Żydów, którzy stali się właścicielami i ‚władcami’ lepszej – centralnej – części miasta. Rolnicy, zaliczani do mieszczaństwa, zamieszkują jego obrzeża. Niczym nie różnią się od włościan i z powodu niskiego wykształcenia i nikłych zdolności organizacyjnych nie są w stanie stworzyć oddzielnej, samorządnej warstwy społecznej.



Zewnętrzny wygląd miasta nie sprawia korzystnego wrażenia – duża ilość domów jest pokryta słomą, a w centrum miasta – gontem lub dachówką. Domy, z nielicznymi wyjątkami są pobudowane bezstylowo, bez jakiegokolwiek udziału architekta, tak, jak się komuś spodobało. Znacznym upiększeniem miasta stała się murowana cerkiew prawosławna, pobudowana na placu miejskim i murowany kościół (katolicki – przyp. tłumacza) na obrzeżu miasta.


Te właśnie budowle o eleganckiej architekturze, nadają bezładnej grupie typowo wiejskich domów wygląd miasta.
Można by przypuszczać, że wraz z przeprowadzeniem szosy i wybudowaniem drogi żelaznej dobrobyt miasta znacznie wzrośnie. Stało się jednak przeciwnie. Nieokazałe i starzejące się miasto chyli się ku upadkowi. Tak znaczne i duże, dawno utworzone handlowe centra – jak Białystok i Grodno, w miarę rozbudowy dróg bitych i rozwoju komunikacji wykazują znaczny rozwój ekonomiczny, hamując i dławiąc rozwijanie się małego miasta.


Życie do miasta wnoszą okoliczni włościanie, przywożący na plac targowy produkty rolnicze, dokonujący cotygodniowych zakupów różnych drobiazgów domowych i gospodarskich. Warstwa inteligencji zaspokaja swoje potrzeby w sąsiednich miastach.
Ogólnie można powiedzieć: Sokółka to jedno z podupadłych miast – bez przeszłości i przyszłości, siłą praw ekonomicznych nieuchronnie skazana na wegetację i upadek.

źródło. https://naszasokolka.wordpress.com/

To zdjęcie wykonano prawdopodobnie latem 1941