Tatry Bielskie (słow. Belianske Tatry )– część Tatr ustawiona poprzecznie do grani głównej Tatr. Mają powierzchnię około 70 km², co stanowi około 9% powierzchni całych Tatr.

Grań główna Tatr Bielskich o całkowitej długości ok. 15 km ciągnie się od wschodnich podnóży Kobylego Wierchu w Tatrzańskiej Kotlinie po Dolinę Jaworową oddzielająca zachodni kraniec Tatr Bielskich (grzbiet Rogowej) od Tatr Wysokich. W linii prostej jest to ok. 13 km. Tylko 5 szczytów ma wysokość ponad 2000 m.

Grań Tatr Bielskich nie jest typowym przedłużeniem grani Tatr Wysokich. Styka się z nimi bokiem, mniej więcej w połowie długości, a zwornikiem jest Szalony Wierch. Od południowej strony nie ma wyraźnych odgałęzień bocznych, od północnej natomiast tworzy ramiona boczne, pomiędzy którymi występuje kilkanaście dolin. Szeroka Przełęcz Bielska (Široké sedlo) dzieli Tatry Bielskie na część zachodnią z wyższymi szczytami oraz łagodnie pofałdowaną część wschodnią.

Najbardziej rozpoznawalne szczyty Tatr Bielskich znajdują się w zachodniej części pasma. Są to (z zachodu na wschód):

 Murań (Muráň) – 1890 m,Nowy Wierch, Nowy (Nový) – 2009 m,Hawrań (Havran) – 2152 m – najwyższy szczyt Tatr Bielskich,Płaczliwa Skała (Ždiarska Vidla) – 2142 m, Szalony Wierch (Hlúpy) – 2061 m,grzbiet Jatek: Zadnie Jatki (Zadné Jatky) – 2020 m,Pośrednie Jatki – 1980 m,Skrajne Jatki (Przednie Jatki, Predné Jatky) – 2012 m,Bujaczy Wierch (Bujačí vrch) – 

W odróżnieniu od Tatr Wysokich i Zachodnich Tatry Bielskie zbudowane są prawie wyłącznie ze skał osadowych: wapieni, margli, dolomitów – należących do tzw. dolnej płaszczowiny reglowej. Występują także piaskowce. Jedynie w masywie Steżek występuje pewna ilość skał krystalicznych. Dominują białe wapienie murańskie. Zjawiska krasowe rozwinięte są dość słabo, poznano dotąd tylko ok. 50 jaskiń. Najdłuższa z nich to udostępniona dla turystów Jaskinia Bielska (Belianska jaskyňa) na północnym zboczu Kobylego Wierchu, najgłębsza jest Jaskinia Strzystarska w Hawraniu.

Źródło: wikipedia

W Tatrach Bielskich nie ma zbyt wielu szlaków turystycznych. Najważniejszy i zarazem najpiękniejszy jest czerwony szlak poprowadzony ze Zdziaru przez Dolinę do Regli (Monkova dolina) i Szeroką Przełęcz do Przełęczy pod Kopą. Na nim właśnie postanowiliśmy założyć kesza ( w zasadzie miał być jeszcze jeden na Szalonym Przechodzie (Vyśne Kopske Sedlo) ale było tak cudownie, że …zapomnieliśmy). Tuż pod Szeroką Przełęczą jest chyba największa ilość nor świstaków w całych Tatrach, mieliśmy niewątpliwą przyjemność poobcowania z tymi sympatycznymi futrzakami.  Pasmo można też podziwiać podczas wędrówki z Doliny Kieżmarskiej szlakiem przez Dolinę Białych Stawów, Przełęcz pod Kopą i Dolinę Zadnich Koperszadów (Zadné Meďodoly) do Tatrzańskiej Jaworzyny. W Tatrach Bielskich funkcjonuje jedynie jedno Schronisko pod Szarotką.

Kesz założony jest na zakręcie szlaku na progu pomiędzy Doliną do Regli, a Doliną Szeroką z widokami na rewelacyjne kaskady i olbrzymią grotę przy najbardziej widowiskowym wodospadzie. Szukajcie na małym świerczku kilka metrów nad szlakiem, tuż nad miejscem widokowym na siklawę. Koniecznie patrzcie na spojlery.