Biała Przemsza – rzeka w województwie małopolskim i śląskim, biorąca początek na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Ma długość 63,9 km i zlewnię o powierzchni 876,6 km².
Rzeka tworzy odnogi, meandry, moczary, niekiedy stawy. Przepływy i stany wód są bardzo stałe.
W latach 1796–1806 Biała Przemsza stanowiła rzekę graniczną pomiędzy Nowym Śląskiem Królestwa Prus a Monarchią Habsburgów, a w latach 1815–1914, na odcinku od Sławkowa do Maczek, pomiędzy Królestwem Galicji i Lodomerii Austro-Węgier a Królestwem Polskim Imperium Rosyjskiego. W przeszłości była rzeką spławną. M.in. w latach 1826–1831 transportowano nią blachę i odlewy z walcowni pod Sławkowem do portu rzecznego w Niwce. Do 1839 r. kursował po Białej Przemszy zbudowany przez Anglika Davy’ego parowiec, zwany przez mieszkańców nadbrzeżnych wiosek czortopchajem. Po rzece kursowały też w XIX w. mniejsze galary przewożące aż do ujścia Przemszy do Wisły produkty rolnicze i węgiel kamienny.
Biała Przemsza - Klucze Osada
Swoje początki wieś Klucze zawdzięczają królowej Elżbiecie, która sprzedając w 1374 roku Jaśkowi i Wawrzkowi kluczewskie sołectwo z 2 sadzawkami rybnymi i łąką z rudą kopalnianą za 30 grzywien zapoczątkowała lokację wsi. Zasiedlający ją kmiecie korzystali z 12-letniej wolnizny od świadczeń co wskazuje, że osada w tym czasie nie była w pełni ukształtowana. W 1388 r. król Polski, którym w tym czasie była Jadwiga Andegaweńska połowę Klucz nadał Włodkowi, cześnikowi krakowskiemu, ale w XV i XVI wieku z powrotem były królewszczyzną należąc na zmianę do niegrodowego starostwa ogrodzienieckiego i rabsztyńskiego[2]. W 1595 roku wieś położona w powiecie proszowskim województwa krakowskiego była własnością wojewody krakowskiego Mikołaja Firleja.
W 1789 r. wieś była własnością szlachecką liczącą 164 mieszkańców w 32 domach w tym 4 żydów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
O keszu: uważaj na ulicę