Zakłady Białogońskie były jednym z najważniejszych ośrodków produkcyjnych Staropolskiego Okręgu Przemysłowego. Polityka gospodarcza Stanisława Staszica – dyrektora przemysłu i kunsztów Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych opierała się głównie na jego wiedzy naukowej szczególnie geologicznej. Ówczesne ekspertyzy geologiczne były podstawą przekonania, że rejon Gór Świętokrzyskich obfituje w kruszce, takie jak miedź, ołów, srebro oraz żelazo. W 1815 r. do Białogonu przybył pierwszy niemiecki specjalista Franz Moritz, któremu Staszic powierzył zaprojektowanie wielkiej huty. Zbudowano w krótkim czasie 15 pieców hutniczych do wytopu miedzi i ołowiu, dostarczanych głównie z kopalni zlokalizowanych wokół Miedzianej Góry. Przy samej hucie wzniesiono walcownię blach ołowianych, miedzianych i cynkowych, kotlarnię, młotownie, pobielarnię, odlewnię wyrobów mosiężnych. Do 1820 roku zbudowano osiedle robotnicze składające się z domków dwu- i czterorodzinnych, szkoły i zajazdu dla gości przyjezdnych. Produkcję w hucie nazwanej imieniem ówczesnego cara i króla Polski Aleksandra uruchomiono w 1816 roku. W latach 1818 – 1826 w hucie „Aleksandra” produkowano rocznie zaledwie 200800 cetnarów (832 ton) miedzi i 800 cetnarów ołowiu, a w całym okresie 747 cetnarów srebra. Straty skarbu z tytułu niewystarczającej produkcji wyniosły około 1 mln zł. Powodem był niedostatek surowców, co miało związek z przeszacowaniem miejscowych rud kruszcowych i trudnościami eksploatacyjnymi. 28 marca 1824 roku Staszic złożył rezygnację z zajmowanego stanowiska zarządcy przemysłu polskiego. Zmarł dwa lata później. Rządy nad polskim przemysłem państwowym objął ówczesny minister skarbu książę Ksawery Drucki-Lubecki.

  W 1826 roku przeniesiono Dyrekcję Górniczą i Szkołę Akademiczno-Górniczą z Kielc do Warszawy. Lubecki oparł modernizację polskiego górnictwa i hutnictwa na brytyjskiej technologii i specjalistach. Strategiczną częścią planu miała być przebudowa od 1827 roku zakładów w Białogonie w fabrykę kierowaną przez specjalistów brytyjskich i produkującą nowoczesne maszyny dla modernizującego się przemysłu. Przebudową kierował William Preacher, którego uznaje się za głównego autora przebudowy huty Aleksandra na zakłady mechaniczne. W miejscu nierentownej huty powstała „fabryka machin”. Zakłady wyprodukowały części dla zakładów starachowickich oraz maszynerię dla wielkiego pieca w Parszowie. W czasie powstania listopadowego zakłady produkowały broń sieczną i palną oraz amunicję. Po powstaniu fabryka w Białogonie (podobnie jak inne zakłady górniczo-hutnicze) decyzją Rady Administracyjnej z 22 stycznia 1833r przeszła pod zarząd Banku Polskiego.

  Z tablicy poświęconej osobie związanej z Białogońskim zakładem i Staropolskim Okręgiem Przemysłowym (na prawo od  szyldu ze zdjęcia 1), odczytaj i zaznacz 8 cyfr z piątego wersu ABCD-EFGH.

  Skrzynka na współrzędnych                          N 50 51.(G)(C-E-H)(G-C-A)   E 20 33.(C)(H)(F-C)