Historia miejscowości nierozerwalnie związana jest z losami Staropolskiego Okręgu Przemysłowego. Budowę wielkiego pieca w Mostkach ukończono w roku 1759. Zakład był wielokrotnie przebudowywany i modernizowany. W 1779 r. pracowały dwa koła wodne, które poruszały urządzenia do przeróbki i wzbogacania rudy. Od 1789 r. zakład przeszedł na własność rządu. W 1819 r. istniał tu piec kopułowy zwany również żeliwiakiem. W latach 1824–1825 zakład odremontowano, a w latach 1835–1836 rozbudowano wystawiając nową odlewnię z piecem kopułowym, do odlewania pocisków. Wówczas do koła wodnego dodano maszynę parową o mocy 10 KM , wykonaną w Zakładzie Metalowym w Białogonie. Zakład pracował z przerwami do 1875 r. Ponownie odbudowany w 1890 r. pracował aż do 1903 r. Rudę dostarczano z kopalni w Dalejowie, Mroczkowie, Parszowie i Wielkiej Wsi. W okresie międzywojennym uznano obiekt za zabytkowy chociaż już wówczas był w stanie ruiny. Wszystkie budynki dawnych zakładów zostały rozebrane przez Niemców czasie wojny. Do dziś zachowały się: odrestaurowany w latach siedemdziesiątych budynek Zarządu Wielkiego Pieca Hutniczego, zabytkowy jaz, grobla zalewu oraz zabytkowa figura św. Floriana.