Po wielkim pożarze Głogowa w 1291 r. książę Henryk III zezwolił mieszczanom na pozyskiwanie drewna w swoich lasach. Przywilej sformułowany był nieprecyzyjnie i odtąd głogowianie powoływali się na niego przy każdej okazji. Dotyczyło to najczęściej kompleksu leśnego między wsiami Sobczyce, Moszowice, Krzepielów, Stare Drzewce, Gola i Bankau (wieś nieistniejąca od XVII w.). Te słowiańskie osady w XIII-XIV w. lokowane zostały na prawie niemieckim. Ich mieszkańcy wykarczowali przyznane im podczas lokacji obrzeża lasu. W XV w. zeznawali oni przed książętami że „ani miasto Głogów, ani jego ludzie nie mają praw do lasu, a tylko bezprawnie ciągną z lasu drewno”. Zatargi między książętami a Głogowem skończyły się tym, że (stopniowo) miasto wykupiło tereny leśne, łąki nad Krzyckim Rowem oraz majątki rycerskie w niektórych wsiach, ostatni w 1545 r. (Gola). W ten sposób powstał rozległy kompleks własności, na czele z Lasem Miejskim. Miał on wielkie znaczenie dla miasta: gospodarcze, ale także ze względu na szlak handlowy zmierzający z Łużyc, przez Głogów, do Wielkopolski. Północne obrzeża lasu stanowiły granicę między Śląskiem a Polską; w Goli znajdowała się komora celna.

Fragment z Głogowskiego Lasu Miejskiego 

Dochody z lasu zasilały kasę miejską i dostarczały obficie drewna po klęskach, które  nierzadko nawiedzały Głogów – pożarach, a zwłaszcza podczas wojen. Ekonomiczne znaczenie lasu wzrosło po wdrożeniu, od 2. połowy XVIII w., planowej gospodarki leśnej. Wówczas też założona została osada Głogówko. W XIX w. wybudowano niektóre drogi bite, w 1858 r. las przecięła kolej z Głogowa do Leszna (wprawdzie stacje Głogów-Gaj i Głogówko powstały dopiero po 1890 r.). Zmieniła się dostępność tego obszaru. Leśna Dolina i okolica stała się popularnym miejscem wypoczynku głogowian. W Głogówku dodatkowo powstała część sanatoryjna. W pierwszych dziesięcioleciach XX w. powierzchnia lasu wynosiła około 3000 ha. Las administrowany był przez Forstamt – miejski urząd leśny. Zarządzaniem zajmowało się nadleśnictwo w Goli i cztery leśniczówki (dla poszczególnych rewirów): w Goli, Głogówku, Kulowie i obecnej Leśnej Dolinie. Własnością miasta był również tartak parowy w Głogówku. Po zakończeniu II wojny światowej wcześniejszy Las Miejski znalazł się w zarządzie Administracji Lasów Państwowych – Nadleśnictwo Głogówko (od r. 1990 – Nadleśnictwo Głogów). Ciągle też jego teren stanowił, i tak jest obecnie, najbliższe „zielone płuca” dla mieszkańców Głogowa.

Komisja z głogowskiego magistratu, 1926 r. Napis  na drzewie głosi: „Dobry człowiek nie niszczy żadnego drzewa” 

Co do skrzynki... Współrzędne wskazują jedynie tablicę informacyjną. Stojąc plecami do tablicy udaj się na odległość 40 metrów. Tam na miejscu wypatruj nisko leśnego maskowania. Jeżeli zadanie okaże się zbyt trudne zajrzyj do zdjęcia ze spojlera. Po znalezieniu pojemnika czeka na Ciebie w nim logbook oraz coś do pisania. Powodzenia!