1. Historia Szkoły 

Wycinek ze strony http://sp3.szczecin.pl/historia-szkoly.html

,,(...)Dzieje naszej szkoły, usytuowanej w dzielnicy Pogodno, rozpoczęły się w roku 1927. Wtedy to w magistracie niemieckiego Szczecina zatwierdzono plany architektoniczne budynku i rozpoczęto budowę. Pierwsze zajęcia lekcyjne mogły się odbyć w nowo oddanym gmachu w 1937 roku. Trwały krótko, bo do 1944 roku, kiedy działania wojenne uniemożliwiły dalszą naukę. Potem nastąpiły bombardowania i wielotygodniowe walki o Szczecin. 26 kwietnia 1945 roku miasto zostało zdobyte przez armię radziecką. Od tego momentu notowane są polskie dzieje szkoły.

Od początku współistniały dwa budynki przy ulicy Reymonta. Jeden z nich, położony w głębi, wypalony, ograbiony z wszystkich sprzętów nie nadawał się do użytku, ale przy pomocy pierwszych osadników, usunięto gruzy i wyremontowano go. Wtedy otrzymał numer 10. Drugi budynek, mniejszy, stojący tuż przy ulicy, zachował się w dobrym stanie, bowiem w końcowej fazie wojny umieszczono tu niemiecki szpital wojskowy. Pierwszy dzwonek zabrzmiał więc szybko, bo już 2 listopada 1945 roku, a kierownik Leon Grzywacz powitał 16 uczniów. Pod koniec tego trudnego roku szkolnego powołano już kilka oddziałów, bo liczba dzieci stale rosła wraz z napływem osadników. Szkoła otrzymała numer 3. (W tym czasie w Śródmieściu funkcjonowały już SP 1 i SP 2).
Przez te 60 lat działalności kilkakrotnie zmieniano jej numerację i lokalizację. Placówka otrzymała kolejno numery: 3, 10, potem 27, by powrócić do pierwotnie nadanego. Siedziba podstawówki też nie była stała. Przenoszono ją kilkakrotnie a także powołano filię na Krzekowie. To były niespokojne lata czterdzieste i pięćdziesiąte.

20 grudnia 1960 roku bezimienna dotąd Szkoła Podstawowa nr 3 obiera na swego patrona wieszcza Juliusza Słowackiego. Odtąd na tarczach uczniowskich widniał będzie napis, jaki znamy w obecnym kształcie.

Po raz pierwszy tarczę wzorowego ucznia wręczono w 1979 roku.

Drugi dyrektor szkoły mgr Tadeusz Mendocha decyduje w latach siedemdziesiątych o kapitalnym remoncie budynku i dobudowie skrzydła środkowego.

Na 40 – lecie szkoły w 1985 roku Komitet Rodzicielski ufundował sztandar. Przekazano go uroczyście na ręce kolejnego dyrektora pana Lecha Dudka. Od tej pory na każdej ważnej uroczystości następuje wprowadzenie sztandaru przez chorążego pocztu i jego asystę. Rolę tę pełnią najlepsi uczniowie wybierani co roku do tej zaszczytnej funkcji.

W 1995 roku obchodziliśmy 50 – lecie „trójki”. Były chwile wesołe i smutne. Ze łzą w oku wspominano ludzi, którzy już od nas odeszli, a mieli niemały wpływ na rozwój tej placówki. Tworzyli atmosferę miejsca. Były występy uczniów i prezentacja ich osiągnięć. Ani się obejrzeliśmy, a już w annałach odnotowano kolejny jubileusz – 60 – lat SP 3. Ostatnie dziesięciolecie w historii szkoły, a i całej oświaty, to czas burzliwych przemian. Najważniejszą z nich jest kolejna reforma, która pociągnęła za sobą olbrzymie zmiany. W naszej szkole podstawowej uczą się dzieci od oddziału przedszkolnego po szóstą klasę. Potem kontynuują naukę w gimnazjum. Nauczyciele intensywnie kształcą się i zdobywają kolejne stopnie awansu zawodowego.(…)”

2. Historia własna czyli bla bla bla bo za moich czasów bla bla

Jako absolwentka tejże szkoły akurat w roku jej 50 – lecia i jej reprezentacja często z klasą bywaliśmy w miejscach do których zazwyczaj nie chodzi się w szkole. Pamiętam jak dziś przed rozpoczęciem roku 1995/1996 akurat następowała zmiana wachty wśród nauczycieli i niektórzy wybierali „lepsze sale”. Nasza wychowawczyni pani od plastyki (bez nazwisk bo RODO ;)) przenosiła się z sali bez zaplecza na pierwszym piętrze do Sali z mega wypasionym zapleczem na parterze. Pomagaliśmy wtedy malować na błękit krzesła i ściany – kolor pomysł autorski plastyczki. Nigdy nikt z uczniów nie miał wstępu na zaplecza klas tutaj była okazja ich spenetrowania pod pozorem sprzątania. ( tak się łapie bakcyla poszukiwacza skarbów i tajemnic)

3. No ale do rzeczy czyli ta tajemnica

Widzicie nikt z nas przez 5 lat (bo w tym budynku szkoły mieściły się klasy 4-8) nie wiedział, że w budynku jest ukryta klatka schodowa pomiędzy tymi zapleczami – którą właśnie przenosiliśmy rzeczy z piętra na parter. Gdy się popatrzy na budynek to wcale nie jest dziwne była to klatka ewakuacyjna prowadząca do szczeliny przeciwlotniczej (bunkier) na tyłach szkoły w czasie II wojny światowej. Wejścia do tego schronu stanowiły najlepszy element zabawy i nasiadówek klas starszych i zawałów serca nauczycieli gdy z nich skakaliśmy. Nie było wtedy placu zabaw, choć było piękne boisko a bieżna na 300 i 600 metrów znajdowała się niedaleko.

Dedykuję skrzynkę wspomnieniową magicznej dacie 29.02.2020r. raz na cztery lata wspomnienia ze Szczecina.

O skrytce :

Jest to większa skrytka mikro umieszczona na kordach z lekkim maskowaniem. W środku ołówek, tematyczny logbook certyfikaty FTF-y i mój wymysł (możecie wyrażać nawet niepochlebne opinie na ten temat certyfikaty pamiątkowe nazwałam je w tej skrzynce  NTF-y czyli Certyfikat Następnego Znalazcy (Next To Find). Wszystkie opatrzone datą 29.02.2020r.

Dojazdy i „tajne” przejścia oraz parkingi.

Ze względu na to , iż sama na pamięć chodzę tamtędy a niektóre dawne przejścia są zamknięte to żebyście nie chodzili naokoło szczególnie Ci zmotoryzowani tym bardziej, że wszędzie są drogi jednokierunkowe to podpowiadam gdzie można wyjść na daną ulicę.

Skrzynka nie jest na terenie szkoły, ale jej obejściu, także spokojnie dostępna 24h/dobę.

PAMIĘTAJ: Jeżeli udało Ci się zniszczyć maskowanie albo pojemnik jest uszkodzony, napisz o tym. Często bywam w Szczecinie

I wykonam serwis, aby skrzynki mogły dalej cieszyć, śmieszyć a przede wszystkim być znajdowane.

POLITYKA REAKTYWACJI: Uprzejmie upraszam o niereaktywowanie tego kesza, ze względu na tematyczny logbook i dedykowane certyfikaty oraz stosowanie dopasowanego pojemnika. Z góry dziękuję.