Napoleon, cesarz Francuzów słynął ze swojego geniuszu, wojowniczego usposobienia i niewielkiego wzrostu. Ten oficer artylerii, geniusz taktyki wojennej w swoich licznych kampaniach wojskowych zawitał także na Warmię. Pamięć o tym wodzu, pomimo upływu dwustu lat, nie zaginęła a postać Napoleona przetrwała na Warmii w tradycji ustnej, oraz w  miejscach, w których cesarz odpoczywał  czy dowodził. Opisy serii skrytek i zagadki pozwolą przybliżyć postać Napoleona i jego kampanii.

Po intensywnych walkach w rejonie Dobrego Miasta, Rosjanie i część Prusaków wycofali się do obozu warownego pod Lidzbarkiem. Tam zostali zaatakowani 10 czerwca 1807 r. przez idących od strony Łaniewa Francuzów. Mimo iż Bennigsen oczekiwał uderzenia prawym brzegiem Łyny, nie doszło do pełnego zaskoczenia i walki z miejsca przybrały zażarty charakter. Po południu Francuzom udało się pobić awangardę koalicji dowodzoną przez gen. Bagrationa i zepchnąć ją na główną pozycję wojsk Bennigsena (teren na północ od zachodniego odcinka ul. Orneckiej). Prowadzone z determinacją czołowe francuskie ataki na reduty i flesze Sprzymierzonych napotykały na równie zdeterminowany opór i kontrataki.
Po zmroku Francuzi wykonali jeszcze jeden nieudany atak, po którym Rosjanie i Prusacy odrzucili wroga na pozycje wyjściowe. Podczas bitwy zachowywali przewagę liczby (ponad 80 tys. przeciw 55 tys. aktywnych w boju Francuzów), pozycji i siły ognia, toteż ich straty okazały się mniejsze (wojska napoleońskie: 1398 zabitych, 10 059 rannych i 864 jeńców; koalicja: 3 tys. zabitych i 6 tys. rannych). Nadejście w ciągu nocy i nazajutrz kolejnych korpusów Wielkiej Armii i groźba obejścia pozycji skłoniły Bennigsena do zarządzenia odwrotu nocą na 12 czerwca. Dwa dni później Bennigsen przegrał rozstrzygającą bitwę pod Frydlandem.
Bitwa lidzbarska stała się powodem do chwały obu armii i wybranych oddziałów, stawiano pomniki jej bohaterom (m.in. umieszczono nazwę Heilsberg na paryskim Łuku Triumfalnym), powstawały utwory literackie (np. wiersz "Wspomnienie 1807 roku" Konstantina Batiuszkowa) i malarskie (obrazy Antona Hoffmanna, Wojciecha Kossaka i in.). Do dziś tradycja niemiecka i rosyjska spierają się o to, kto zdobył orła 55. pułku liniowego: pruscy Czarni Huzarzy czy rosyjscy Muszkieterowie Parnawscy. W bitwie uczestniczył sam Napoleon oraz kwiat marszałków i generałów obu armii.

Odpowiedź podstaw do wzoru :

N 53°  48. X

E 020° 22.Y