Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: m n.p.m.
Województwo:
Polska > dolnośląskie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mikro
Status:
Gotowa do szukania
Data ukrycia: 27-09-2019
Data utworzenia: 12-09-2019
Data opublikowania: 27-09-2019
Ostatnio zmodyfikowano: 16-06-2023 
46x znaleziona 
1x nieznaleziona 
0 komentarze 
3 obserwatorów 
66 odwiedzających 
37 x oceniona 
Oceniona jako: znakomita
3 x rekomendowana
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki
Opis
PL
Ciągną swoje wózki dwukółki mleczarze,
nad dachami snują się sny podlotków pełne marzeń.
Kilka godzin potem, wcześnie zapadającym wieczorem tej pory roku, wracałem od leśniczego, co mieszkał prawidłowo pod lasem, do wioski, do Bobrowic, gdzie miałem zgłosić się na kwaterę u Babci Oleńki. Z leśniczym załatwiłem, co było do załatwienia.
— Robił już pan na zrębie?
— Nie. Nie robiłem. Ale wiem co i jak. No i siekierę w ręku miałem. Jak to się mówi: władam siekierą.
— Ile pan zrobi, tyle pan zarobi. Ma pan własną siekierę?
— Nie mam. Mam tylko mały toporek.
— To ja panu dam. Pilnik pan sobie kupi.
— Pilnik mam.
— Jaki?
— Mam dwa: trójkątny i płaski.
— Lepszy trójkątny. Buty gumowe pan ma? Nie ma pan.
Wyszedł z pokoju i przyniósł po chwili parę gumiaków.
— Może będą trochę za duże, ale za to można grubszą onucę dać. Tylko w gumiakach można robić na zrębie. Wszystko inne przemięka. Najgrubsza skóra. Rękawice dam za parę dni, jak pojadę do Nadleśnictwa, bo wszystkie, co miałem, zdałem. Na kwaterę pan się zgłosi do Babci Oleńki. Po lewej stronie duży dom z białej cegły, gdzieś tak w środku wsi. Powie pan, że przysłał leśniczy Bogdański. Jutro niech pan przyjdzie rano, to pójdziemy na zrąb i wybierzemy dla pana jakąś działkę.
(E. Stachura, „Siekierezada albo Zima leśnych ludzi”)
Oto dom Franciszki Olechny, czyli powieściowej Babci Oleńki, w którym mieszkał Janek Pradera, czyli Edward Stachura, o czym informuje stosowna tabliczka na ścianie frontowej. Nieruchomość lepsze czasy ma już niestety za sobą. Skrzyneczka jest bardzo nieskomplikowana, zatem całą energię poświęćcie na zachowanie konspiracji, aby po Waszym odejściu keszyk nie został wykwaterowany przez lokalnych deweloperów. Wykażcie zainteresowanie tabliczką, od razu będzie wiadomo, że uwielbiacie Stachurę. Aha, certyfikaty dla 3 pierwszych znalazców ukryłem na poddaszu domku. Powodzenia.
W piecu trzaskał ogień, na patelni skwierczał smalec, obok na drugich fajerkach syczała gotująca się w czajniku woda na herbatę, na komodzie tykał markierujący budzik stojący na boku, bo gdy go postawić na nogi, przestawał chodzić; we wsi szczekały na podwórzach psy, i były to te dźwięki słynne domowe ciepłe przytulne, rozdzierające ze wzruszenia serce włóczęgi zawsze i wszędzie, gdziekolwiek jest.
Dodatkowe informacje
Wpisy do logu:
46x
1x
0x
