Brama pałacowa
O miejscu:
Pałac został wzniesiony na miejscu założenia obronnego powstałego prawdopodobnie podczas lokacji miasta ok. 1293 roku. W 1594 r. Kacper von Köckritz wznosi w tym miejscu dwór. Został on po 1685 roku gruntownie przebudowany na rezydencję Elonory Charlotty księżnej oleśnicko-wirtemberskiej. Kolejna przebudowa została dokonana ok. 1715, być może z udziałem architekta Krzysztofa Hacknera. Dobra twardogórskiej w 1744 r. stają się własnością Reichenbachów z Goszcza, a pałac staje się siedzibą dzierżawcy. Otaczająca pałac fosa wzmiankowana była w 1811 r. Po 1945 użytkowany przez „Caritas”, w latach 1963-1966 remontowany, wówczas dobudowano dwa krótkie skrzydła boczne, które rozbudowano w 1973 roku. Barokowy, murowany z cegła, otynkowany. Założony na planie litery C, złożony z trzytraktowego, dwukondygnacyjnego, barokowego korpusu i późniejszych dobudówek. W sieni na parterze późnobarokowy kominek. Pozostałe wnętrza gruntownie przebudowane. Fasada wschodnia dziewięcioosiowa, z trójosiowym pseudoryzalitem pośrodku. Kamienny portal główny poprzedzony przerzuconym nad fosą kamienny mostem. Dach nad korpusem mansardowy z lukarami. Otaczający pałac park powstał na miejscu wzmiankowanego w 1706 r. książęcego ogrodu ozdobnego. Przekształcony w park krajobrazowy w XIX wieku. Z barokowego założenia zachowana brama wjazdowa od strony miasta. Wzniesiona ok. 1690 r., murowana z cegły, z przejazdem flanowanym przez pilastry toskańskie, nad którym kartusz z monogramem Eleonory Charlotty, księżnej oleśnicko-wirtemberskiej i herbem. Obok bramy rzeźba Herkulesa walczącego z hydrą, ok. 1730, przeniesiona w 1966 r. z oranżerii pałacowej w Goszczu.
Skrytka:
Skrytka na współrzędnych. Dostępna z chodnika.