keram58

W tym roku mija 75 lat od wybuchu Powstania Warszawskiego i z tej okazji chcemy Was zaprosić do prześledzenia jego przebiegu na kartkach kalendarza i podejmowania keszy związanych z wydarzeniami tamtych krwawych dni. Powstanie trwało 63 dni, ale my zaczynamy 5 dni przed jego wybuchem, a zakończymy kalendarium dwa dni po upadku Powstania. Ostatniego dnia skrzynki połączone zostaną w geościeżkę.

Kartki są opracowaniem własnym, a przy ich opracowaniu korzystano z materiałów: Kartki z kalendarza - Muzeum Powstania Warszawskiego, Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego 1944 - Kalendarium Powstania, które opracował Pana Maciej Janaszek-Seydlitz, a także wydawnictw Powstanie ’44 autor Norman Davies, Przewodnik po powstańczej Warszawie autor Jerzy S. Majewski i Tomasz Urzykowski.

Pomysłodawcą cyklu jest Elvis7, który podzielił się rok temu pomysłem podczas eventu na Bemowie.

Miejsca ukrycia poszczególnych skrzynek mają związek z wydarzeniami powstańczymi, lecz czasami będą odbiegać od miejsc opisanych na kartce.

 U zbiegu ulic Bielańskiej i Daniłowiczowskiej mieścił się w czasie okupacji Bank Emisyjny, a według planów dowództwa AK jego gmach miał stanowić redutę umożliwiającą obronę od południowego zachodu Starego i Nowego Miasta. Pierwsze próby opanowania obiektu w dniach 1 i 2 sierpnia zakończyły się niepowodzeniem i dużymi stratami oddziałów Batalionu AK „Łukasiński” dowodzonych przez mjr. Olgierda Ostkowicza - Rudnickiego ps. „Sienkiewicz” i por. Wacława Kozickiego ps. „Oppenheim”. Dopiero wobec widma odcięcia przez oddziały powstańcze Niemcy wycofali się z budynku w nocy z 3 na 4 sierpnia. Reduta została obsadzona przez kompanię „Troki” Batalionu „Łukasiński” dowodzona przez kpt. Tadeusza Majcherczyka "Zdana", wzmocniona plutonem z kompanii „Niemen” ppor. Henryka Pokrzywnickiego „Chwasta”, kompanią P-20 por. Tadeusza Garlińskiego „Odrowąża” oraz oddziałami Batalionu AK „Czarniecki”. Na terenie „Reduty Bank Polski” zorganizowano także punkt sanitarny. Obrona została przygotowana bardzo solidnie i redutę udawało się bronić skutecznie do ostatnich dni sierpnia, mimo zaciekłych ataków niemieckich z użyciem broni ciężkiej, artylerii, czołgów i lotnictwa. W sytuacji, gdy nie udały się próby zmiany krytycznej sytuacji strategicznej - 22 sierpnia załamał się atak powstańczy na Dworzec Gdański, który miał doprowadzić do nawiązania łączności z Żoliborzem, zaś 31 sierpnia nie udało się skoordynowane uderzenie oddziałów powstańczych ze Starówki i Śródmieścia wzdłuż ul. Bielańskiej i w rejonie pl. Mirowskiego. W tej operacji redutą przy ul. Daniłowiczowskiej dowodził kpt. Czesław Drozdowski ps. „Domański”, a jego oddział wzmocniły bataliony „Czata 49” oraz „Zośka” z Brygady Dywersyjnej „Broda 53”. 26 sierpnia członkowie Komendy Głównej AK i Delegatury Rządu kanałami ewakuowali się ze Starego Miasta do Śródmieścia, a 31 sierpnia zapadła decyzja o wyprowadzeniu z tego rejonu oddziałów powstańczych. Operacja rozpoczęła się 1 września i zakończyła rankiem następnego dnia. Kanałami z pl. Krasińskiego do Śródmieścia przeszli żołnierze broniący redut Bank Polski i Ratusz, a także obrońcy barykady „Miodowa", Reduty Matki Boskiej, Klasztoru Kanoniczek oraz oddziały dowódcy rejonu kpt. Lucjana Giżyńskiego ps.„Gozdawa”.

Skrzynkę dedykuję obrońcom Starego Miasta.

To jak długo skrzynki przetrwają zależy od nas, tak więc podejmujemy dyskretnie i odkładamy podobnie, a do tego obchodzimy się ze skrzynkami jakby to był nasz własny kesz, wtedy inni będą mieli okazje też go odnaleźć w stanie, który może cieszyć oko.