Maurycy Komorowicz

Tym razem kres życia bohatera wiąże się z ziemią czempińską.

Maurycy Komorowicz urodził się 21 lipca 1881 roku w Kijowie. Ukończył studia na Uniwersytecie Berlińskim, w 1912 roku uzyskał tytuł doktora. W czasie studiów wykazał się uzdolnieniami muzycznymi. Skomponował marsz żałobny oraz kilkanaście pieśni, których część wydało Wydawnictwo Muzyczne „Media” w Berlinie.

Już podczas studiów rozpoczął samodzielne wyprawy i badania wulkanologiczne na wyspach Oceanu Atlantyckiego. Każdą z wypraw opisywał w osobnych publikacjach, ilustrowanych przez jego żonę Cecylię z Popielów. Od 1906 roku do 1909 roku Komorowiczowie odbyli  podróże badawcze (Islandia, Madera, Teneryfa, algierska Sahara). Informacje o podróżach po Islandii Komorowicz zamieścił w "Notatkach z podróży do Islandii" oraz w obszernej, bogato ilustrowanej książce" Quer durch Island", wydanej ok. 1909 roku w Charlottenburgu. Zebrane przez niego materiały i poczynione obserwacje stanowiły duży wkład w poznawanie geologii i przejawów wulkanizmu na Islandii, jak również podstawę rozprawy doktorskiej wydanej w formie książki zadedykowanej „Cieniom dziadka Artura Horwatta”. Została ona wysoko oceniona przez polskich przyrodników. 

Wymownym dowodem uznania dla osiągnięć 26-letniego wulkanologa było zaproszenie na uroczystości jubileuszowe 100-lecia Londyńskiego Towarzystwa Geologicznego. Wiadomości o następnych dwóch podróżach Komorowiczów zostały zawarte w książce" An Sonnigen Gestaden", zadedykowanej księżnej Marii z Zamojskich Radziwiłłowej. Wiosną 1913 roku Maurycy, obejmując stanowisko geologa rządowego, wyjechał z żoną do Indii Holenderskich. Celem badań wulkanologicznych zleconych Komorowiczowi przez rząd holenderski było zbadanie przyczyn i zasięgu wstrząsów sejsmicznych. Ciężka praca oraz niezdrowy klimat wysp Sundajskich niekorzystnie odbiły się na zdrowiu Komorowiczów. Po powrocie do Berlina zmarła żona Cecylia, a Maurycego zmogła ciężka choroba tropikalna. W 1919 roku schorowanego zabrał z Berlina do Gorzyczek koło Czempinia jego wuj Edward Horwatt i umieścił w swoim domu. Silne wyniszczenie organizmu przez nieuleczalną chorobę i stosowanie morfiny doprowadziły do śmierci Komorowicza w 1923 roku. Został pochowany na cmentarzu w Czempiniu.

Pod koniec lat 80. XX w. staraniem czempińskich regionalistów, w szczególności Józefa Świątkiewicza, bezimienną mogiłę ozdobiła kamienna płyta nagrobna, przypominająca współczesnym i potomnym zasługi i dzieło życia Maurycego Komorowicza. Zapomniana postać tego wulkanologa, podróżnika, pisarza i kompozytora z niemałym trudem została także opracowana, przedstawiona i przypomniana przez prof. Wojciecha Narębskiego w „Pracach Muzeum Ziemi”.

O skrzynce:

Pojemnik 450ml, zawiera logbook, ołówek, temperówkę, certyfikaty dla znalazców i fanty na wymianę.

UWAGA: Spisz litero-cyfrę potrzebną do podjęcia finału.