Legendy okolic Czempinia

#16 - Świecąca stara wierzba

Z pobliskiej wsi Gorzyce opodal Borowa w pobliżu Czempinia wybrał się do miasta chłop zaprzęgiem konnym. Chciał kupić trochę nafty, oleju i niezbędnych artykułów do codziennego życia. Jego wiernym kompanem w podróży był mały piesek. Zawsze, widząc przygotowania swojego pana do wyjazdu, radośnie sadowił się na wozie merdając ogonkiem i cieszył się z planowanej podróży. Kiedy dotarli na czempiński rynek było już dość późno. Zakupy zostały poczynione no i jak to onegdaj bywało – Bogobojny chłop wstąpił do przedsionka, aby pokłonić się Bogu.

W pobliżu kościoła był szynk (gospoda) to też chłop złakniony towarzystwa wstąpił na „sznapsa”. Tam spotkał kilku znajomych, wewnątrz panował sielski nastrój i jak to w życiu bywa, zasiedział się trochę. Gdyby nie jego mały piesek, który tulił się u jego nóg siedziałby dłużej, lecz gdy oprzytomniał , wstał i raźnym krokiem udał się do swojego wozu, aby wrócić do domu.

W drodze powrotnej dość mocno „kurzyło” mu się z głowy i aby mu było raźniej, prowadził rozmowę ze swoim pieskiem i końmi. Droga była mocno błotnista, a drewniane okute koła ciężko wżynały się w powierzchnię. Na poboczach drogi rosły stare wielkie wierzby. Niektóre były tak zniszczone, że trzymały się tylko na korze, a tego wieczoru wyglądały szczególnie groźnie. I do tych drzew właśnie chłop kierował swoje pozdrowienia po to, aby trudna, długa droga była raźniejsza.

Po lewej stronie nieba rósł w siłę i wielkość księżyc (była akurat pełnia), który oświecał drogę i wyolbrzymiał cienie wierzb. Gdy zbliżyli się do mostku w dolinie, konie stanęły jak wryte, a piesek zeskoczył z wozu z piskiem uciekając na przełaj do domu. Chłop stanął na wozie i ujrzał po lewej stronie drogi białą postać, która przypominała mu anioła, bądź też ducha odzianego w białą szatę. Konie nie chciały iść dalej, a chłopem targały złe myśli. Wtedy podciął batem konie i ruszył bokiem po polu i ominął białą postać.

Kiedy był na wysokości mostku, modląc się i głośno przyrzekając, że więcej nie będzie odwiedzał do tak późna owej gospody, spojrzał jeszcze raz na to miejsce, w którym stała biała postać. Owa mara zniknęła, a w jej miejscu stała spróchniała wierzba, którą oświecał księżyc. I gdyby nie kiwające się gałązki chłop uwierzyłby, że to postać białego anioła.

Mężczyźnie pozostał strach i przeżycie, którego doznał i długo o tym wspominał swojej żonie, dzieciom i znajomym. I tak przetrwało ono po dziś dzień…

Źródło: K. Marciniak-Helińska, S. Wiśniewski „Prawdy i legendy z Czempinia i okolic”, Czempiń/Kościan 2013

O keszu:

Pojemnik 200 ml, zawiera logbook, ołówek, certyfikaty i trochę gadżetów na wymianę. "Zalecane szukanie nocą" wiąże się z możliwymi dodatkowymi atrakcjami przy odkrywaniu kesza z latarką;)