Zielony Stawek

Niewielki, ukryty pośród drzew zbiornik wodny, zajmujący wyrobisko dawnej niemieckiej kopalni Gustaw (niem. Gustav Grube), eksploatowanej w l. 1790-1902^*). Wydobywany tu urobek zwożono (?)kolejką do pobliskiego Płoszczowa (dziś - Pod Zegarem, przysiółek Wieściszowic);  pozyskiwano z niego siarczan miedzi i żelaza, komponenty do produkcji (?)witrolu (kwas siarkowy) i (?)siarki. Jest najmniejszym i najwyżej położonym stawem spośród Kolorowych Jeziorek - leży na wys. ok. 730 m n.p.m.; okresowo wysycha, a napełnia się wiosną wodą z topniejącego śniegu oraz po silnych opadach deszczu.

Nazywany jest też Czarnym Jeziorkiem; osłonięty od słońca drzewami, z daleka wydaje się być niemal czarnym; po wielkiej powodzi w 1997 r. woda miała intensywnie grafitowy kolor; a jak się przyjrzeć z bliska - w cieniu wydaje się być ciemnopopielata. A Zielony Stawek? Ten kolor może pochodzić od związków miedzi zawartych w wodzie jeziorka, może od roślin torfowiskowych zalegających na jego dnie, a może od tego, co się w wodzie przygląda?

______

^*) na podstawie tablicy informacyjnej ścieżki przyrodniczej

(?) - informacja z jednego źródła | niepewna | niepotwierdzona | domysł | wymagająca weryfikacji

==============================

Z historii kesza - nie wnosi informacji do jego znalezienia

07.06.2019
Ciekawa obserwacja w trakcie wizyty kontrolnej. Podczas sesji zdjęciowej nad stawem (dziś w kolorze blado-zielonym) przez odgłosy ptasiaków przebił się jednostajny, monotonnie powtarzający się ćwiergot, jakby kto nagrał i ciągle puszczał w kółko to samo. W końcu ustaliłem źródło dźwięku: częściowo spróchniały pień złamanego drzewa, regularny, okrągły otwór na wys. gdzieś trzech metrów - odgłos dochodził z dziupli. Dopiero jak się oddaliłem gdzieś na 30 m., pojawili się rodzice, z owadami w dziobach, jednak żadne z nich nie podleciało do dziupli. Trzeba było się oddalić, bo pisklakom groził głód. Pozostało zidentyfikowanie ptaków. Podobne do dzięcioła, ale wyraźnie mniejsze. Poruszały się podskokami po pniu w górę i głową w dół, ale nie porozumiewały się bębnieniem dziobami tylko ćwiergoleniem. Czarne łebki, tułowia i skrzydła oraz ogony, ale bez biało-czarnych lotek i sterówek; podbrzusza biało-czarne podbrzusza, jednak z niewielkim udziałem białego. I jeszcze czerwona dolna część podbrzusza (albo czerwone nogi) widoczne dopiero podczas lotu. Zatem zaobserwowane ptaki nie pasowały do typowego dzięcioła.

Po przeszukaniu Internetu okazało się, że w Polsce występuje aż dziewięć gatunków dzięcioła: białogrzbiety, białoszyi, czarny, duży, mały, średni, trójpalczasty, zielonosiwy i zielony. Najbardziej powszechnie występujący: dzięcioł duży. A najbardziej pasujący do tych z Zielonego Stawku: dzięcioł średni, a to z uwagi na wielkość, rzadkie bębnienie wiosną, zastępowane jękliwymi odgłosami - skrzeczeniem "kwe", wykuwanie dziupli w zmurszałym pniu. Rozbieżności występują w zakresie ubarwienia: czerwona czapeczka na głowie i dużo więcej białego upierzenia. To można łatwo wyjaśnić. Te z Zielonego Stawku mają dużą czeredę wrzeszczących głodomorów, muszą latać ciągle wte i wewte, i w tym zamieszaniu czapeczki pogubiły :).

14.04.2022 serwis
Zmiany (uwzględnione w poprawionym opisie)

• usunięcie hasła; zawsze tu jestem jak świeci słońce; hasło miało zachęcić do obejrzenie rozpirzonej górki - też kamieniołomu, a tu okazuje się, że wielu keszujących przybywa w bezsłoneczne dni, czasem w trakcje śnieżyc, a nawet podczas deszczu; mokro, zimno, hasła nie widać, lokalizacja górki bez mapy papierowej bardzo trudna i to ma być zabawa? poinformuję znalazców, którzy hasła nie ustalili o nowych warunkach logowania znalezienia
• zmiana lokalizacji; padnięte drzewo już bez kory - bardzo niebezpieczne przy śniegowo-deszczowych warunkach; opadło naturalne maskowanie - igły; podejście od dołu - głębokie zapadanie się z zamoczeniem butów od środka, jak na torfowisku
• zmiany w opisach, w tym: równieź w podpowiedzi
• zaległe wpisy bez wcześniejszej notatki o problemie z hasłem -> teraz trzeba się wykazać, np. zdjęciem starego logbooka