Wolsztyn wyzwalały trzy oddziały, pod ogólnym dowództwem porucznika Kazimierza Zenktelera. Pierwszy, składający się z powstańców z Wielichowa, Kościana, Wilkowa Polskiego, Wielkich Łąk i Kamieńca, dowodzony przez sierżanta Bobkiewicza, wraz z porucznikiem Zenktelerem wyruszył z Rakoniewic w kierunku Gościeszyna i omijając Rostarzewo, uderzył na Wolsztyn od strony południowej. Zadaniem drugiego oddziału, utworzonego z mieszkańców Obry i okolic, na czele z Nikodemem Wojtkowiakiem, było atakowanie od strony zachodniej, wzdłuż jeziora Berzyńskiego, oraz odcięcie ewentualnego odwrotu nieprzyjaciela. Trzecim oddziałem, w skład którego wchodzili powstańcy z Grodziska, Ruchocic i Rakoniewic, dowodził porucznik Stanisław Siuda z Błotnicy. Zadanie tego oddziału polegało na zdobyciu Rostarzewa a następnie zaatakowaniu Wolsztyna od strony wschodniej.

Do miasta powstańcy wkroczyli wczesnym rankiem 5 stycznia 1919, od strony ulicy Lipowej. Na wieży ciśnień zlikwidowali niemiecka czujkę. Na Placu Cesarza Wilhelma (ob. Plac Kościuszki) rozdzielili się. Część ruszyła prosto ulicą Biała Góra (Roberta Kocha) w kierunku rynku. Druga część poszła ulicami Wschowską i Poznańską. Tu trafili na ostrzał niemiecki od strony jeziora. Trzecia część powstańców ruszyła ulicą Gajewskich w kierunku torów kolejowych.
Walki w mieście toczyły się w okolicach rynku i na dzisiejszej ulicy 5-stycznia. Powstańcy opanowali wschodnią część miasta z rynkiem i część ulicy 5-stycznia do kościoła ewangelickiego.

Powstańcy zajęli znaczną część miasta. Miejscowi Niemcy zaproponowali pertraktacje. Po pięciogodzinnych rozmowach zawarto ugodę w wyniku której Wolsztyn opuścić miały wojska obu stron. Punkt szósty umowy przewidywał nadto, iż cały powiat babimojski nie będzie obsadzany ani przez oddziały polskie ani przez niemieckie. Tymczasem na rynku wolsztyńskim zebrało się około 1000 powstańców, wśród nich ochotnicy z Wolsztyna i okolicznych wsi. Warunki umowy, które ogłosił Zenkteler, wywołały oburzenie. Powstańcy nie zamierzali ich respektować. Padł strzał – nie wiadomo z której strony. Powstańcy spontanicznie ruszyli do ataku na zachodnia część miasta. Rozgorzała zacięta walka. Atak powstańców wspierał karabin maszynowy umieszczony na balkonie kamiennicy , naprzeciw obecnego domu kultury. Niemcy użyli armat, które strzelały wzdłuż ulicy 5-stycznia, a ciężkie karabiny maszynowe strzelały z gmachu poczty, browaru i mleczarni. Powstańcy atakowali budynek poczty od tyłu, z kierunku ulicy Rzecznej oraz od frontu z kierunku ulicy Słodowej przez cmentarz katolicki (ob. cmentarz oficerów radzieckich). Dopiero atak powstańców za torami, brzegiem Jeziora Berzyńskiego i nadciągające drużyny powstańcze z Obry załamały obronę niemiecką. Niemcy szosą oraz podstawionym pociągiem wycofali się w popłochu do Sulechowa.
W ręce powstańców wpadły 4 armaty, 13 ciężkich karabinów maszynowych, 600 sztuk broni strzeleckiej oraz szpital wojskowy.
 

Duży wpływ na przebieg walk miały wydarzenia opisane w skrzynkach:
Kębłowo kontra PanzerZug [100+] i Kiełkowo, rozkręcone tory [100+].

O skrzynce:
Mały pojemnik na współrzędnych wyznaczanych pod ostrzałem prowadzonym wzdłuż ulicy 5-stycznia.

źródła: WTG-Gniazdo, m.in. Jacek Piętka, www.powiatwolsztyn.pl/powstanie, wspomnienia rodzinne