Parowóz budowano w Fabryce Lokomotyw w Chrzanowie w latach 1949-1950. Była to zmodernizowana wersja na podstawie przedwojennych planów W1E. Odbiorcami były koleje przemysłowe na Górnym Śląsku. Min. pięć z nich trafiły do KWK "Wujek". Jedyny ocalały egzemplarz znajduje się Bytomiu, po odkupieniu od prywatnego właściciela gdzie był ozdobą firmy, stacjonuje teraz na Stacji Bytom Karb Wąskotorowy.
Istotną zmianą wobec przedwojennej konstrukcji było zastosowanie stalowej skrzyni ogniowej. Zamontowano też odmulacze. Wiązało się to z używaniem środka "Sodafos", który po wymieszaniu z wodą usuwał kamień kotłowy, który zamieniał się w błoto i opadał na dno kotła, skąd usuwano je właśnie odmulaczami.Parowóz posiadał pięć osi, a napęd przenoszony był na trzecią, skąd na pozostałe osie przenoszony był za pomocą wiązarów. Silniki parowe dawały moc 400KM i rozpędzały lokomotywę do 30km/h. Zapas węgla przewożono na tylnej ścianie budki maszynisty, a wody w skrzyniach wodnych po bokach kotła.
Skrzynka mała, trzeba szukać od góry.