W Przed atakiem na Zbąszyń trzeba było zdobyć Kopanicę
10 stycznia 1919 wieczorem, chcąc wprowadzić w błąd Niemców z Kopanicy, dowódca oddziałów powstańczych z Wolsztyna podporucznik Stanisław Siuda nakazał im marsz w kierunku Zbąszynia przez Siedlec. Po dojściu do Siedlca liczące 580 powstańców zgrupowanie zostało podzielone na cztery oddziały mające koncentrycznie zaatakować Kopanicę. Kompania stęszewska ppor. Szyftera otrzymała polecenie połączenia się w Podborowie z drużyną chobienicką i wspólnego zaatakowania miasta od północy, kompania wielichowska ppor. Szcześniaka od wschodu, razem z nią kompania wolsztyńska dowodzona przez ppor. Tomiaka zaatakować miała z kierunku Żodynia, natomiast oddział sierż. Żaka po obejściu Jaromierza uderzyć na miasto od południa. Oddziały miały dotrzeć na pozycje do godziny 3 aby rozpocząć atak o godzinie 4 na znak białej rakiety.

W czasie zajmowania pozycji oddział ppor. Tomiaka, został dostrzeżony przez Niemców z wiatraka znajdującego się wówczas przed Kopanicą i zaatakowany. Tomiak chcąc uniknąć zaalarmowania Niemców z Kopanicy zaatakował pozycję nieprzyjacielską nie czekając na umówiony sygnał, a po jej zdobyciu, wykorzystując ten sukces, zajął stację kolejową. Pozostali powstańcy słysząc strzelaninę również przypuścili atak w wyznaczonych kierunkach: kompania ppor. Sztyfera razem z oddziałem chobienickim, pomimo silnego ostrzału, zajęła północną część miasta. Kompania wielichowska napotkała w rejonie kościoła ewangelickiego silny opór Niemców. Niemcy uzbrojeni w lekki karabin maszynowy ostrzeliwali powstańców z wieży kościelnej. Dowódca kompanii ppor. Szcześniak zażądał kluczy do kościoła od rodziny pastora Otto, mieszkającej w budynku po drugiej stronie ulicy, lecz ich nie otrzymał. Wówczas wydał rozkaz jednemu z żołnierzy, który był saperem, aby otworzył zabarykadowane od środka drzwi. Zadanie zostało wykonane przy pomocy dwóch granatów ręcznych. Również oddział rakoniewicki sierż. Żaka zaatakował Niemców od południa. Okrążeni Niemcy zaczęli wycofywać się do Kargowy przez most i przygotowaną wcześniej kładkę. W walce, która trwała 6 godzin, został ciężko ranny 1 powstaniec a kilku odniosło lekkie rany.

Zdobyto 14 ciężkich i 6 lekkich karabinów maszynowych, cztery jaszcze artyleryjskie na amunicję, 14 koni, 70 cetnarów mąki, 2 duże kuchnie polowe i umundurowanie, większą ilość amunicji oraz wzięto do niewoli 140 jeńców.

O skrzynce:
Mikro pojemnik na współrzędnych o zmroku wyznaczanych.

źródła: http://www.powiatwolsztyn.pl/powstanie