Stefkowa - Cerkiew św. Paraskewii

Cerkiew w Stefkowej została zbudowana w latach 1836-1840. Jest ona typowym przykładem budowli cerkiewnych, jaki upowszechnił się w XIX wieku w dolinie górnego Sanu. Cerkiew jest orientowana, zbudowana na planie prostokąta, posiada konstrukcję zrębową trójdzielną z zamkniętym trójbocznie sanktuarium. Po bokach zbudowano dwie zakrystie - od północy i od południa. Od strony zachodu, przy babińcu, dostawiono wieżę – dzwonnicę konstrukcji słupowej pod dachem namiotowym. Nawa  jest szersza i wyższa od przylegających do niej pomieszczeń. Zrąb ścian nawy, sanktuarium i babińca jest równej wysokości. Dachy są dwuspadowe a nad zakrystiami – pulpitowe. Nad nawą znajduje się baniasta wieżyczka na sygnaturkę. Ściany poszyte są gontem a wieża szalowana pionowymi deskami. Na szczycie sygnaturki oraz nad sanktuarium i wieżą umieszczono żelazne kute krzyże. 

We wnętrzu zachowała się część ikonostasu z 1904 roku, a w prezbiterium ołtarz z ikoną Bogarodzicy z 1797 roku oraz monumentalny baldachim. Pod chórem znajduje się obraz Świętego Hieronima z XVII wieku. Pozostałe wyposażenie pochodzi z XVIII i XX wieku - m.in. ołtarze boczne, obrazy na płótnie, feretrony, itd.

Opodal cerkwi otoczonej starodrzewem w 1906 roku, wzniesiono drewnianą dzwonnicę z dwoma dzwonami z brązu: pierwszy wykonane na początku XX wieku a drugi w 1926 roku. W niedalekiej odległości jest stary cmentarz, na którym zachowało się kilka nagrobków z XIX/XX wieku. Od roku 1947 (różne daty)cerkiew w Stefkowej pełni rolę rzymskokatolickiego kościoła filialnego parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Olszanicy.

 Na niewielkim wzgórzu, w centrum wsi Orelec stoi drewniana cerkiew greckokatolicka z 1759 roku, której główną patronką była Święta Anna. Prawdopodobnie została ona wybudowana z materiałów pozyskanych z rozbiórki cerkwi w Uhercach Mineralnych, gdy tamwybudowano nowy, barokowy kościół otoczony murem obronnym.  Cerkiew jest niewielka i zbudowana została na wzór kościoła łacińskiego z zakrystią z boku.Świątynia została posadowiona bez fundamentu, na kamiennej podmurówce, którą dawniej osłaniał daszek fartuchowy. Posiada konstrukcję zrębową, jest obita gontem, w oknach znajdują się XIX-wieczne kute kraty, a dwuspadowy dachzwieńczono wysmukłą kopułą w formie wieżyczki. Wewnątrz cerkwi znajdowały się trzy ołtarze (główny z tabernakulum i dwa mniejsze) uznawane za najstarsze w okolicy i w Bieszczadach.Ołtarze były przejawem latynizacji cerkwi po synodzie w 1720 roku, który dopuścił spełnianie obrządku bez ikonostasu.W pobliżu cerkwi stoi drewniana dzwonnica zbudowana na planie kwadratu, która początkowo również była obita gontem. Nakryta jest dachem namiotowym, Dolna część dzwonnicy stanowiła dawniej gromadzki spichlerz, a w górnej znajdowały się dzwony. Wokół cerkwi zachował się stary drzewostan.

W roku 1963 cerkiew została wyremontowana. Od roku 1947, gdy wysiedlono grekokatolików, nie pełniła już swojej funkcji.W roku 1967 roku cerkiew została przejęta przez parafię w Uhercach i pełniła rolę kościoła rzymskokatolickiego. Obecnie obiekt jest zamknięty, a rozpoczęty remont zawieszono.

Wielu cennych informacji o wsi w pierwszych latach XIX wieku dostarcza dokument wizytacji cerkwi we wsi Orelec w dobrach Wielmożnej Salomei Jordanowej z Niesiołowskich, Diecezji Przemyskiej, Cyrkułu Sanockiego, dekanatu Liskiego z dnia 25 VI 1807 r. spisany przez Imć księdza Teodora Laureckiego, głównego szkół cyrkułu sanockiego katechety dekanatu Liskiego i Olchowieckiego, administratora w Orelcu.

Stefkowa – kurhan

W Stefkowej, na niewielkim wzgórzu nad kościołem, znajduje się cmentarz. Obok cmentarza widać wzniesienie, które jest jakby sztucznie podwyższone. Z oddali bardzo przypomina kurhan. Według lokalnej legendy kopiec przypominający kurhan jest miejscem pochówku dostojnika tatarskiego, który tu rzekomo zakończył swój żywot. Tradycja mówi, że Tatarzy w czapkach przynosili ziemię na budowę kurhanu dla poległego dowódcy, który zginął w 1672 roku podczas walk odbywających się na tym terenie. Pewnego rodzaju dowodem na wzmiankowane wydarzenia jest nazwa potoku przepływającego w pobliżu, który miejscowi nazywali strumieniem tatarskim a cała dolina, w której odbyła się bitwa to Tatarska Dolina.
Pojawiają się jednak podejrzenia, że istnienie kurhanu należy raczej łączyć ze znalezionym w Stefkowej skarbem z okresu wczesnego brązu sprzed 3500 lat. Skarb wydobyto podczas budowy linii kolejowej Budapeszt–Lwów w 1872 roku. Składał się on z kilku ozdób wytworzonych przez rzemieślników kultury otomani. To kolejny dowód na to, że wKarpaty były zamieszkiwanejużw XV–XIV wieku p.n.e.

Wieś Stefkowa pod nazwą "Stephkowa Vola" została założona na prawie wołoskim przed rokiem 1489 i należała do prywatnych dóbr rodu Kmitów. Następni właściciele to Stadniccy i Mniszchowie. Wieś zniszczyli Tatarzy w 1526 roku. Po spisie w roku 1816, dokonanym w celu oceny stanu miejscowości po zniszczeniach napoleońskich, wieś liczyła 700 mieszkańców.  Do końca 1947 roku wysiedlono większość mieszkańców. Po II wojnie światowej w domach pozostałych po wysiedlonych Ukraińcach zamieszkali osadnicy z różnych stron Małopolski.

Dla pierwszych trzech znalazców są okolicznościowe certyfikaty i fanty na wymianę.

Skrzynka została założona dzięki finansowej pomocy Ministerstwa Sportu i Turystyki.

Skrzynka znajduje się w thuji w ogrodzeniu cmentarza - NIE MA POTRZEBY WCHODZIĆ NA CMENTARZ ABY PODJĄĆ SKRZYNKĘ