Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 108 m n.p.m.
Województwo:
Litwa > Lietuva
Typ skrzynki: Nietypowa
Wielkość: Mikro
Status:
Zarchiwizowana
Data ukrycia: 12-11-2017
Data utworzenia: 13-11-2017
Data opublikowania: 13-11-2017
Ostatnio zmodyfikowano: 11-01-2022 
17x znaleziona 
0x nieznaleziona 
0 komentarze 
1 obserwatorów 
88 odwiedzających 
9 x oceniona 
Oceniona jako: dobra
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki
Opis
PL
Mało kto wie, że Wilno związane jest z jedną z najbardziej znanych polskich świętych. Siostra Faustyna Kowalska przebywała w Wilnie dwukrotnie w 1929 roku i w latach 1933-36. Zachował się drewniany dom, w którym mieszkała przyszła święta (znajduje się w nim obecnie niewielka izba pamięci) - można go obejrzeć przy ulicy ul. Grybo g. 29 a. Jednak znacznie ważniejszą pamiątką po świętej jest wystawiony w kościele św. Trójcy obraz Jezusa Miłosiernego, jaki wg wskazówek siostry namalował Eugeniusz Kazimirowski.
Sanktuarium Miłosierdzia Bożego to jedna z najmniejszych świątyń w starym Wilnie, silnie wkomponowana w rząd kamienic. Pierwotnie znajdujący się tu kościół św. Trójcy wybudowano w XVI wieku z fundacji ówczesnego zarządcy miejskiej mennicy, przy wsparciu króla Zygmunta Starego. Obok założono także szpital, a całość wkrótce przekazano Dominikanom z pobliskiego kościoła św. Ducha. Po rozbiorach Polski i szpital i świątynię zamknięto, przerabiając ją później na cerkiew prawosławną. Kościół katolicki odzyskał budynek dopiero w 2004 r. I tu zaczyna się wspomniana historia – historia słynnego obrazu Miłosierdzia Bożego.
Obraz powstał w 1934 r., namalowany wg wskazań siostry zakonnej Faustyny, której Chrystus objawił się w 1931 r., każąc namalować taki właśnie obraz. Częścią obrazu był napis po polsku: „Jezu ufam Tobie”. Zaraz po powstaniu dzieła, zaczęło ono być otaczane coraz większym kultem wiernych, stając się obiektem modlitw i celem pielgrzymek. Pierwotnie wystawiono je w Ostrej Bramie, później przenoszono do kilku innych świątyń, aż w 1986 r. obraz znalazł swoje miejsce w polskim kościele. Staraniem polskiej wspólnoty został też odrestaurowany.
O keszu:
Kordy nie wskazują miejsca ukrycia. Proszę o ostrożność przy pobieraniu i o reaktywację, jeśli kesz zginie.
Prócz wpisu do papierowego logbooka, do zaliczenia skrzynki, wymagam zdjęcia logbooka umieszczonego w internetowym logu.
Obrazki/zdjęcia
Wpisy do logu:
17x
0x
0x
11x
