W latach 30. minionego wieku między Wartą i Nysą Łużycką stacjonowało wiele jednostek Wehrmachtu. Przed drugą wojną światową Niemcy przygotowywali się w nich do ataku na Polskę. Część dawnych baz Wehrmachtu zajmują teraz pułki i brygady naszej armii. Przykładem jest Międzyrzecz, gdzie byłe koszary 122. granicznego pułku piechoty zajmuje elitarna 17. Wielkopolska Brygada Zmechanizowana.

Brygada została sformowana w 1996 roku na bazie 17 Pułku Zmechanizowanego, jako jednostka 4 Lubuskiej Dywizji Zmechanizowanej. W 2001 roku, po rozformowaniu 4 DZ, brygada została włączona w skład 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej.

 17 BZ wywodzi się bezpośrednio z 17 Pułku Piechoty, który został sformowany w lipcu 1944 roku i brał udział w ramach 5 Dywizji Piechoty 2 Armii Wojska Polskiego w walkach m.in. pod Budziszynem i w operacji praskiej. W listopadzie 1945 roku pułk przybył do Międzyrzecza. W 1957 roku, w wyniku redukcji Wojska Polskiego, pułk podporządkowany został dowódcy 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty, a w 1962 roku przeformowany w 17 Pułk Zmechanizowany.

Kiedy w latach 90. nastąpił proces dziedziczenia i przejmowania tradycji bojowych jednostek Wojska Polskiego, środowisko międzyrzeckiego garnizonu wystąpiło z wnioskiem do Ministra Obrony Narodowej, aby sformowana w 1996 r. 17 Brygada Zmechanizowana mogła dziedziczyć tradycje jednostek wielkopolskich oraz aby kontynuowała chlubne tradycje 17 Pułku Piechoty i 17 Pułku Zmechanizowanego. W tak przyjętej chronologii dzieje jednostki otwierają powstańcy wielkopolscy, których wydzielone oddziały stały się zalążkiem 3 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. Pod jej znaki spieszyły w 1919 r. oddziały powstańcze 2 Pułku Poznańskiego im. J. H. Dąbrowskiego oraz straży ludowej jako 1 Pułku Rezerwy Strzelców Wielkopolskich. Chrzest bojowy przeszli strzelcy w nocy z 5 na 6 stycznia 1919 r. opanowując lotnisko wojskowe w Ławicy koło Poznania. Następnie 11 i 12 stycznia w grupie ppłk Kazimierza Grudzielskiego zdobyli Szubin i Żnin. Od marca do drugiej połowy czerwca 1919 r. już jako 10 Pułk Strzelców Wielkopolskich toczyli pełne żołnierskiego poświęcenia walki z pruskim zaborcą.

 17 WBZ odziedziczyła bohaterskie czyny żołnierzy kompanii bezpieczeństwa tworzonych od 11 listopada 1918 r. oraz Batalionów Ochotniczych: Śremskiego, Jarocińskiego, Kuźmińskiego i 1 Pułku Piechoty z powiatu rawickiego, którzy jako żołnierze 11 Pułku Strzelców Wielkopolskich walczyli z Niemcami pod Łomnicą, Strzyżewem, Zbąszyniem, Szubinem. Wyróżnili się w szturmie Rawicza i opanowaniu Miejskiej Górki. Jednostka kontynuuje tradycje żołnierzy batalionów: Ostrowskiego, Krotoszyńskiego i Ostrzeszowskiego, którzy w skladzie 12 Pułku Strzelców Wielkopolskich dzielnie bronili południowego pogranicza Wielkopolski. Potwierdzeniem wysokich walorów bojowych 3 Dywizji Strzelców Wielkopolskich, z której 10 grudnia 1919 r. utworzono 17 Dywizję Piechoty, był jej udział w przywracaniu Wielkopolski do macierzy oraz w wojnie polsko – bolszewickiej. Zasługi wojenne żołnierzy 17 DP zostały docenione m.in. nadaniem 72 żołnierzom Orderu Virtuti Militari V klasy, a 495 – Krzyża Walecznych.

Brygada należy do najnowocześniejszych jednostek wojsk lądowych. Jako pierwsza otrzymała na uzbrojenie KTO Rosomak

Skrzynka:

To mały magnetyk z uwagi na wymiary niestety zawiera tylko  logbook.

Aby zlokalizować kesz należy oglądnąć stojący przed brygadą wóz  BMP-1 (w Polsce oznaczony BWP-1) – czyli radziecki bojowy wóz piechoty. Wprowadzony do uzbrojenia w 1966 roku. Był on nowatorską konstrukcją i uważany jest za pierwszy skonstruowany od podstaw i produkowany seryjnie bojowy wóz piechoty na świecie.