Kościół p.w. Świętej Barbary z lat 1751 – 52. Zbudowany z fundacji Piotra Radońskiego, drewniany, trójnawowy konstrukcji zrębowej. Orientowany. Mniejsze prezbiterium od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Kruchta z boku nawy. Dach dwukalenicowy, kryty gontem z czworoboczną wieżyczką na sygnaturkę. Zwieńczoną blaszanym daszkiem namiotowym z iglicą i latarnią. Wnętrze podzielona dwoma rzędami słupów z arkadami. Pozorne sklepienie kolebkowe w prezbiterium i nawie, w bocznych stropy płaskie. W 1884 r. dobudowano boczną kruchtę. Odnowiony (malowanie) w 1922 r. Remontowany w latach 1987 – 90. Chór muzyczny z organami z 1928 r. z firmy Wacława Biernackiego z Warszawy. Belka tęczowa z barokowym krucyfiksem. Skromna polichromia. Ołtarz główny, dwa boczne barokowe z poł. XVIII w. Ambona z 2 poł. XVIII w. z figurami aniołków. Chrzcielnica z czarą w kształcie muszli opartych na delfinach z poł. XVIII w. Drewniana dzwonnica konstrukcji słupowej z 1816 r. Zbudowana na planie kwadratu, kryta gontowym dachem namiotowym. Ogrodzenie murowane z 1921 r. wykonane za pieniądze Ignacego Szymczaka.
Wybierając drogę do kesza należy pamiętać, że most na Lutyni w Magnuszewicach jest zamknięty do jesieni!
http://www.kosciolydrewniane.pl/pages/drewniane/magnusz.html
Keszyk ukrył się przy parkingu.