Historia Majątku w Janowie

W tym samym czasie, co pałac w Sinołęce, powstała siedziba rodu Ceglińskich w Janowie. Udokumentowana historia Dóbr Ziemskich Janowo (Janów) sięga początku XIX wieku. Należała do nich część wsi Osiny B, a położone były „w Powiecie Siennickim, Obwodzie Stanisławowskim, Województwie Mazowieckim”. W ich skład wchodziły wsie: Janowo, Walerianów, Anielew i Budy Janowskie. Na przestrzeni ok. stu lat zmieniło się jedenastu właścicieli:

1. 25 czerwca 1816 – Lesiewski Ignacy kupuje dobra janowskie od Agnieszki Lesiewskiej, wdowy po Janie Lesiewskim za sumę 90 tysięcy złotych polskich.
2. 17/19 września 1842 – połowa przypada w testamencie wdowie po nim, Anieli ze Świdzińskich, zaś w połowie Fabianowi i Kacprowi Lesiewskim.
3. 11/24 czerwca 1843 – odstępują oni swoją współwłasność Anieli Lesiewskiej, która staje się wyłączną właścicielką majątku.
4. 24 sierpień/5 wrzesień 1843 – dobra kupuje baron Gustaw de Prechamps za sumę 150 tysięcy złotych polskich.
5. 13/25 kwietnia 1844 – właścicielem zostaje Antoni Gisilier, płacąc za nie 220 tysięcy złp.
6. 5/17 czerwca 1844 – zakupu dokonuje Anna z Pełczyńskich Szamowska, żona Edmunda, za 150 tysięcy złp.
7. 1/13 grudzień 1844 – za 34 500 rubli kupuje Janów Nikodem Zrzelski.
8. 20 czerwca / 2 lipca 1853 – Zrzelski sprzedaje majątek Aleksandrze z Markowskich Wysockiej za kwotę 48 tysięcy rubli srebrem.
9. 10/22 sierpnia 1859 – po ślubie z Janem Bullem odsprzedaje dobra Augustowi Trzetrzewińskiemu za 54 tys. rubli srebrem.
10. 7/19 kwietnia 1870 – testamentem majątek zostaje przekazany wdowie po Auguście – Walerii ze Stokowskich Trzetrzewińskiej.
11. 1908 – kupuje go Maria z Buczyńskich Filewiczowa.
12. 31 grudnia 1910 – Janów staje się własnością Lucjana Ceglińskiego, za 160 tysięcy rubli.

Lucjan Cegliński okazuje się dobrym gospodarzem. Gospodarstwo nieźle prosperuje. Dzieje się tak aż do wojny w 1920 roku. Wówczas w gospodarstwie powstały duże straty. W pałacu na parterze trzymano konie – trzeba było wymienić podłogi i kanalizację. Budynki gospodarcze zostały spalone, należało je odbudować, dokupić inwentarz. Ogród również uległ dewastacji. Na jego uporządkowanie i odbudowanie gospodarstwa Lucjan Cegliński musiał zaciągnąć kredyt. Wszystkie dochody przeznaczane były na spłatę kredytu. Kłopoty finansowe sprawiły, że podupadł na zdrowiu i po kilku latach choroby zmarł w styczniu 1939 roku.
W latach trzydziestych w odbudowanych zabudowaniach gospodarczych znajdowały się obory dla bydła dworskiego i krów należących do pracowników folwarcznych, kuźnia, młyn i stodoły oraz stajnie, gdzie trzymano konie pod wierzch, 3 pary cugowych (4 siwki i 2 kare), jak również konie robocze. Do obsługi koni wierzchowych i cugowych był stangret, pozostałymi zajmowali się inni pracownicy. W 1933 roku stałej służby w Janowie było 21 osób. Działała gorzelnia wybudowana na początku wieku.

Gorzelnia, źródło

Zespół Pałacowy

Zespół Pałacowy, źródło

Pałac powstał w latach 1910-1914. Fundatorem pałacu i jego pierwszym właścicielem był Lucjan Cegliński, małżonek hrabianki Cecylii Potockiej. Z tego względu na elewacji frontowej budynku zamieszczono dwa rodowe herby rodzin Ceglińskich i Potockich - "Topór" i "Pilawę". Lucjan Cegliński był synem znanego w II połowie XIX w. malarza pejzażysty - Juliana Ceglińskiego, który pochowany został na mińskim cmentarzu. Pałac wzniesiono na planie prostokąta, w stylu eklektycznym. Obiekt łączy w sobie elementy architektury renesansu, manieryzmu, baroku i klasycyzmu. Barokowy jest dach pałacu, stylizowana renesansowo attyka, klasycystyczny portyk zaś szkarpy na narożach charakter manierystyczny. Od frontu znajduje się czterokolumnowy portyk toskański podtrzymujący taras pierwszego piętra, z przeciwnej strony znajdował się niegdyś przeszklony ogród zimowy. Pałac w Janowie jest typowym przykładem rezydencji wiejskiej, którą otaczał park krajobrazowy, z którego dziś pozostał niewielki fragment. Drogę dojazdową do budynku stanowi aleja wysadzana wiekowymi lipami, nazywana aleją pałacową. 

Dzieje rodziny Ceglińskich

Herb Topór, źródło

O rodzie Ceglińskich wiemy, że Julian, senior rodu, urodził się w 1827 roku w Warszawie. Kształcił się w tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych, którą ukończył w 1851 roku. Pod wpływem swego nauczyciela Piwowarskiego rozpoczął wędrówki po kraju, rysując i malując motywy krajobrazowe, zwłaszcza tatrzańskie. Po powrocie do Warszawy mieszkał tam już do końca swych dni. Zmarł jednak w Mińsku i na tutejszym cmentarzu został pogrzebany (1903 r.). Jego twórczość obejmuje obrazy olejne i akwarele, na których przedstawiał architekturę i krajobrazy. Pracował też jako rysownik dla Tygodnika Ilustrowanego w latach 1860-63. Dużą kolekcję pejzaży jego autorstwa posiadał jego syn w pałacu w Janowie. Część obrazów znajduje się obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Jedna z jego żon - Kazimiera pochodziła z rodziny Buczyńskich. Miał dwóch synów – Lucjana i Kazimierza Pawła. Kazimierz, który urodził się 15 km od Mińska, w Kałuszynie, został inżynierem kolejnictwa. Pracował w swoim zawodzie, brał udział w budowie nowych linii kolejowych w Rosji. Po pewnym czasie został wykładowcą w Moskiewskiej Szkole Inżynierów, gdzie w 1906 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

Zespół Szkół Agrotechnicznych

Po wojnie, w roku 1949 został przeznaczony na potrzeby oświatowe.
Powstał Uniwersytet Ludowy, w którym organizowano różnego rodzaju kursy dla uczestników z całej Polski. Kolejne szkoły to:

1. Ośrodek Szkoleniowy Państwowej Służby Rolnej
2. Technikum Wodno-Melioracyjne
3. roczna Szkoła Rolniczo-Gospodarcza
4. znowu Technikum Wodno-Melioracyjne
5. Zasadnicza Szkoła Rachunkowości Rolnej (1966-1971)
6. Zasadnicza Szkoła Rolnicza (1971-1974)
7. Technikum Rolnicze od 1974
8. Państwowe Technikum Ogrodnicze

W latach dziewięćdziesiątych XX wieku utworzony został Zespół Szkół Rolniczych, w skład którego weszło dodatkowo Liceum Agrobiznesu, następnie Liceum o profilu ekonomiczno-administracyjnym. Zmiany następowały wraz ze zmianami na rynku pracy, aż w końcu zespół uzyskał nazwę Zespół Szkół Agrotechnicznych i w jego skład weszły:

• Technikum Agrobiznesu,
• Technikum Architektury Krajobrazu,
• Technikum Hotelarskie,
• Technikum Kucharskie
• Technikum kształcące w zawodzie kelner.

W tym kształcie szkoła dotrwała do przenosin w roku 2012. Szkołę przeniesiono do Mińska Mazowieckiego, na teren przyległy do Zespołu Szkół nr 1 im. Kazimierza Wielkiego.

źródła tekstu: 1; 2; 3

O keszu

Koordynaty wskazują Pałac. Sama skrzynka jest umieszczona w drzewie (patrz wskazówkę) kilkadziesiąt metrów od pałacu. Aby poznać koordynaty, należy zdobyć kolejne cyfry według poniższych wskazówek. Wszystkie dane niezbędne do odgadnięcia koordynatów zawarte zostały w powyższym tekście.

Koordynaty drzewa ze skrzynką:

N 52* 10,ABC'
E 21* 39,DEF'

• A - rok odsprzedania majątku Augustowi Trzetrzewińskiemu; interesuje nas ostatnia cyfra
• B - rok przeznaczenia zespołu pałacowego na cele oświatowe; interesuje nas przedostatnia cyfra pomnożona przez 2
• C - za jaką kwotę Aleksandra z Markowskich Wysocka odsprzedała majątek; interesuje nas pierwsza cyfra
• D - w którym roku Julian Cegliński ukończył warszawską Szkołę Sztuk Pięknych; interesuje nas ostatnia cyfra
• E - rok urodzenia ojca Lucjana Ceglińskiego; interesuje nas ostatnia cyfra
• F - w którym roku rozpoczęła się budowa pałacu; dwie ostatnie cyfry podziel przez 2

Skrzynka to plastikowy, mały pojemnik, w którym mieści się logbook i ołówek w torebkach strunowych. Do skrzynki spokojnie wejdą drobne fanty. Skrzynka owinięta jest ciemną folią oraz zamaskowana korą. Proszę o dokładne maskowanie.