Charbel (Szarbel, Sarbeliusz) Makhlouf, właściwie Jusuf Antun Machluf (ur. 8 maja 1828 w Beka Kafra, zm. 24 grudnia 1898 w Annaya) − duchowny maronicki, mnich i pustelnik, święty Kościoła katolickiego. Urodził się w ubogiej rodzinie chrześcijańskiej w Bekaa Kafra w północnym Libanie. Na chrzcie otrzymał imię Józef (Jusuf). Już jako dziecko odznaczał się wielką pobożnością, zamiłowaniem do modlitwy i samotności. W wieku 23 lat wstąpił do maronickiego klasztoru św. Marona w Annaya, gdzie otrzymał zakonne imię Szarbel (Charbel). Po odbyciu studiów teologicznych w klasztorze w Kfifan i otrzymaniu święceń kapłańskich wrócił do klasztoru św. Marona gdzie przebywał do 1875 roku. W tym też roku ojciec Szarbel przeniósł się do znajdującej się w pobliżu klasztoru pustelni pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła. Żyjąc w odosobnieniu prowadził niezwykle ascetyczny tryb życia, poszcząc i umartwiając się, większość czasu spędzając na modlitwie i praktykach religijnych. W pustelni spędził ostatnie 23 lata swego życia. 16 grudnia 1898 roku podczas odprawiania mszy świętej dostał udaru mózgu. Zmarł w Wigilię Bożego Narodzenia – 24 grudnia 1898 roku. Został pochowany na klasztornym cmentarzu. Zgodnie z zakonną tradycją niezabalsamowane ciało ubrane w habit zostało złożone w grobie bez trumny. Po pogrzebie ojca Szarbela miało miejsce niezwykłe zjawisko. Nad jego grobem pojawiła się niezwykła, jasna poświata, utrzymująca się przez wiele tygodni. Łuna ta spowodowała, że do grobu pustelnika zaczęły przychodzić co noc rzesze wiernych i ciekawskich. Gdy po kilku miesiącach, zaintrygowane wydarzeniami władze klasztoru dokonały ekshumacji pochówku okazało się, że ciało ojca Szarbela jest w doskonałym stanie, zachowało elastyczność i temperaturę ciała osoby żyjącej oraz wydzielało ciecz określaną przez świadków jako pot i krew. Po umyciu i przebraniu zwłoki zostały złożone w drewnianej trumnie i umieszczone w klasztornej kaplicy. Mimo usunięcia wnętrzności i osuszenia z ciała zmarłego dalej sączyła się substancja, która została uznana za relikwię. Szybko zaczął rozwijać się kult zakonnika. Do klasztoru w Annaya zaczęły przybywać tłumy pielgrzymów z Bliskiego Wschodu. Miały też miejsce liczne uzdrowienia związane z niezwykłą cieczą sącząca się z ciała zmarłego. 5 grudnia 1965 roku, na zakończenie Soboru Watykańskiego II papież Paweł VI ogłosił ojca Szarbela Makhloufa błogosławionym.    9 października 1977 roku w Watykanie papież Paweł VI kanonizował ojca Charbela. Do dziś grób świętego w Annaya jest celem licznych pielgrzymek z całego świata.

Sigła – to maleńka osada wiejska w dużym kompleksie leśnym Puszczy Solskiej przy szosie z Józefowa do Biłgoraja nad zbiornikiem wodnym Sigła. To w tej osadzie leśnej, na   wysokim kamiennym cokole stoi brodaty mnich z księgą w ręku, na którym wyryto napis: „Św. Charbel Makhlouf 1828 -1898/libański mnich/pustelnik uzdrowiciel/cudotwórca/A.D.2015”. Wykonawcą figury jest rzeźbiarz pracowni rzeźbiarsko – kamieniarskiej w Józefowie, Jan Pastuszek. Figurę ufundował jeden z mieszkańców Sigły, która stoi na jego działce. Wikipedia.www.swiety-charbel.pl

Kesz po lewej stronie figury.W lesie. Nie trzeba kopać.Rękawice mogą się przydać.

Powodzenia.