GO WRO: Skrzynka jest częścią projektu Geocachingowa Obwodnica Wrocławia

Kościół św. Jadwigi Hedwigskirche Lissa - Data wybudowania świątyni nie jest znana. Pierwszy zapis o jej istnieniu pojawił się w roku 1248 kiedy w dokumentach wymienia się proboszcza z Leśnicy o imieniu Konrad. Umiejscowienie kościoła na wzniesieniu wskazuje na pierwotny, obronny charakter budowli. Do drugiej połowy XV w. kościół był z pewnością drewniany. W tym okresie powstała nowa, murowana świątynia w stylu gotyckim. Do naszych czasów zachował się główny korpus, zbudowany na planie prostokąta. W 1690 roku został poddany zabiegom restauratorskim, przy okazji których wybudowano drewnianą wieżę dzwonniczą. Z wieży tej prowadzone były stałe obserwacje miasta i okolic, by w przypadku pożaru biciem w dzwony zaalarmować mieszkańców grodu. Następną przebudowę kościoła rozpoczęto w 1738 roku. Poczynione zmiany we wnętrzu budowli zmieniły jej styl na barokowy. W ośmiokątnym, zamkniętym z trzech stron prezbiterium wykonano sklepienie kolebkowe, nawę nakryto płaskim stropem, zaś od strony zachodniej powstał przedsionek. XVIII wiek to okres przemian w wyglądzie świątyni. Mury dotąd surowe pokryto tynkiem, powiększono okna dając im półokrągłe zwieńczenia. Główne wejście ozdobiono skromnym portalem z obramieniem z piaskowca oraz wzniesiono kamienną dzwonnicę w obowiązującym wówczas stylu neogotyckim. W 1755 roku zmieniono pokrycie dachu oraz wyremontowano wolno stojącą starą, drewnianą dzwonnicę, zdejmując przy okazji dwa dzwony, które oddano do przetopienia. Nie był to jednak koniec prac remontowych jakie wykonano w XVII wieku w kościele. W 1785 roku, podczas burzy, w wieżę kościoła uderzył piorun powodując znaczne szkody. W skutek wprowadzonych zmian w wyglądzie i wyposażeniu, świątynia straciła swój średniowieczny charakter. W 1886 roku kościół został powiększony od strony zachodniej i północnej, w wyniku czego zasłonięte zostały okna w ścianie szczytowej. Dzięki temu, wzrosła powierzchnia nawy oraz chóru, pod którym znalazło się też miejsce na dwa konfesjonały. Sufit świątyni jest bogato zdobiony freskami autorstwa F. A. Schefflera wykonanymi w 1739 roku, na ścianach znajdują się liczne epitafia (m.in. F. Kurowskiego, zm. w 1813 roku). Ołtarz główny z drewna wykonany został w latach 1742-1746, a pięknie rzeźbiona ambona z baldachimem z figurami ewangelistów, w latach 1742-1743. Dopełnieniem wystroju jest XVII wieczna chrzcielnica z piaskowca oraz XVIII wieczne obrazy. W 1955 roku, dzięki staraniom ówczesnego proboszcza, ks. Zalewskiego oraz pracy parafian, wybudowana została sztuczna grota, przy której w okresie letnim odprawiane są nabożeństwa.