Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. C. Norwida

Historia Biblioteki datuje się od 3 maja 1947 roku. Wówczas to w 25-tysięcznej Zielonej Górze uroczyście otwarto pierwszą publiczną wypożyczalnię książek, która zapoczątkowała działalność Miejskiej Biblioteki Publicznej. Znajdowała się ona wraz z Powiatową Biblioteką, w nieistniejącym już budynku, przy ul. Jedności Robotniczej 45 i dysponowała 328 książkami.
W 1951 powołano Wojewódzką Bibliotekę Publiczną, a następnie w 1955 r. obydwie placówko połączono w Wojewódzką i Miejską Bibliotekę Publiczną.
W 1956 r. WiMBP otrzymała nową siedzibę przy ul. Jedności Robotniczej 57. Do poprzedniego lokalu przeniesiono Oddział dla Dzieci, pierwszą tego typu placówkę w województwie, funkcjonującą już od 4 lat w Zielonej Górze.
Szybki rozwój miasta w latach pięćdziesiątych wpłynął na rozbudowę sieci bibliotecznej w Zielonej Górze. Pod koniec 1958 r. przy Starym Rynku 13 utworzono pierwszą filię biblioteczną nr 1. W krótkim czasie powstały następne placówki. W 1959 r. uruchomiono Filię nr 2 przy ul. Wrocławskiej, w 1960 Filię nr 3 przy al. Niepodległości. W latach następnych uruchamiano kolejne biblioteki filialne, obecnie jest ich 12.
Rozbudowa Zielonej Góry, istnienie prężnego środowiska literackiego, tworzenie się ośrodka naukowego, wzrost potrzeb i aspiracji mieszkańców spowodowały, że w połowie lat sześćdziesiątych podjęto intensywne starania o budowę gmachu odpowiadającego wymogom Biblioteki Wojewódzkiej. W 1968 r. przy al. Wojska Polskiego 9 rozpoczęto budowę nowej siedziby dwóch Bibliotek Wojewódzkich - Publicznej i Pedagogicznej. W siedem lat później oddano do użytku nowy, siedmiokondygnacyjny budynek o kubaturze 34 500 m3 i powierzchni 7 300 m2. WiMBP już wówczas nosiła imię Cypriana Norwida, które przyjęła w 1972 r., z okazji 25-lecia swej działalności. Estetyczne wnętrza, przestrzeń, światło, ciekawa jak na tamte czasy fasada, budziły duże zainteresowanie mieszkańców, którym w nowym budynku stworzono bardzo dobre warunki do korzystania z wcześniej zgromadzonych, bogatych i różnorodnych zbiorów. Jednocześnie przestrzenne magazyny pozwalały na systematyczne wzbogacanie ich o wartościowe nabytki. W nowoczesnym gmachu rozwinięto szeroką działalność upowszechnieniową.
Od 1976 r. rozpoczęto organizację ekspozycji prezentujących dorobek poszczególnych oficyn wydawniczych, indywidualne wystawy twórczości wybitnych polskich ilustratorów, miejscowych plastyków i fotografików. Ponadto wystawy tematyczne związane z rocznicami historycznymi, ważnymi wydarzeniami w regionie i kulturze. Powstało Muzeum Książki Środkowego Nadodrza, a w 1980 - Galeria Polskiej Ilustracji Książkowej. Tradycją Biblioteki stały się organizowane "Czwartki Lubuskie ", na których gościli prawie wszyscy znani w polskiej literaturze współczesnej pisarze. W ostatnich latach większość spotkań czwartkowych poświęcona jest promocji książek miejscowych autorów.

Kesz: nie kopiemy, nie niszczymy, jedynie bacznie się rozglądamy!