Kesz:

Pojemnik, w którym znajduje się lookbook. WEŹ COŚ DO PISANIA. Proszę o dokładne odkładanie i maskowanie kesza, w okolicy rdzenni mieszkańcy w strojach ludowych odprawiają swoje obrzędy i pochłaniają spore ilości %.

W okolicy umieszczony jest również kesz z geocaching.com

Bernardyńska woda :

Na wstępie muszę zauważyć że opis kesza wzorowany jest trochę na opisie poprzedniego (zarchiwizowanego) już kesza użytkownika Bacza !

Bernardyńska Woda w Warszawie, zwana inaczej Fosą – sztuczny zbiornik wodny na warszawskiej Sadybie wzdłuż ulicy Idzikowskiego (która biegnie po jej północnej stronie), między ulicą Powsińską a ulicą Sobieskiego. Od strony ul. Powsińskiej fosę zamyka Willa Podgórskich, a od strony zachodniej fosa przecięta jest przez aleję Wincentego Witosa. Od południowej strony wzdłuż fosy biegnie ulica Przy Bernardyńskiej Wodzie. Długość fosy to 580 m, szerokość od 5 do 20m.

Bernardyńska Woda jest przedłużeniem fosy Fortu Piłsudskiego znajdującej się wzdłuż zachodniej części ulicy Idzikowskiego (po zachodniej stronie ul. Sobieskiego). Obecnie zbiornik jest porośnięty trzciną . co roku na wiosnę służby oczyszczania miasta wycinają jej część . Do okoła zbiornika znajduję się miły „ park” . znajduje się w nim kilka ławek na których można przysiąść i spokojnie odpocząć . Na środku znajduje się prowizoryczny mostek budowany przez okolicznych mieszkańców aby móc skrócić drogę przejścia !

HISTORIA:

Zbiornik oraz część biegnącego wzdłuż niego nasypu są pozostałością byłych fortyfikacji Fortu Piłsudskiego z XIX w.

W 1891 roku inżynier Henryk Huss i Wiktor Magnus, specjalista od parcelacji, założyli spółkę w celu budowy kolejki do Wilanowa. Wilanowska Kolej Wąskotorowa została uruchomiona w roku 1892, jej tory biegły wzdłuż Bernardyńskiej Wody (od południowej strony, tam, gdzie dziś biegnie ulica Przy Bernardyńskiej Wodzie) do ul. Powsińskiej. Wilanów na przełomie wieków był celem niedzielnych wycieczek warszawiaków. Od 1894 r. wygodna kolejka wąskotorowa woziła wycieczkowiczów z Placu Unii Lubelskiej ul. Powsińską przez Wilanów i Konstancin do Piaseczna. Ostatnie fragmenty torów wzdłuż Bernardyńskiej Wody zdemontowano w latach 60. XX w.

We wrześniu 1939 roku w rejonie Czerniakowa i Sadyby Oddział Wydzielony 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich wzmocniony 6 Pułkiem Ułanów Kaniowskich bronił Warszawy od południa. Dowództwo Oddziału Wydzielonego stacjonowało w tym czasie w Willi Podgórskich przy ul. Powsińskiej 104. W walkach tych poległo ponad 20 ułanów. W 2009 roku – w 70. rocznicę walk – nad Bernardyńską Wodą (od strony skrzyżowania ul. Powsińskiej i Idzikowskiego) odsłonięto kamień z tablicą pamiątkową ufundowany przez Zarząd Dzielnicy Warszawa Mokotów.

Jeszcze w latach 50. i 60. XX w. kanał był zagospodarowany, można było w nim pływać oraz wypożyczać kajaki. W końcu lat 60. przeprowadzono nieudaną rewitalizację kanału. Wodę wypompowano, a dno zostało oczyszczone i nieco pogłębione w ramach przymusowego „czynu społecznego” przez mokotowskich licealistów. Po tej rewitalizacji poziom wody nie wrócił do poprzedniego stanu i od tego czasu kanał jest zbiornikiem bardzo płytkim, okresowo wysychającym.

W wyniku budowy alei Wincentego Witosa zachodnia część fosy została skrócona o kilkadziesiąt metrów.

Obecna (2010 rok) koncepcja przebudowy ciągu ulic Witosa-Sikorskiego-Dolina Służewiecka zakłada utrzymanie ciągu przyrodniczego związanego z fosą wzdłuż ul. Idzikowskiego - jako terenu parkowego oraz odtworzenie dopływu wód do Fosy Bernardyńskiej (ze strony fosy Fortu Czerniakowskiego).