Rem-8

Dwór Duchnice

Wieś jest położona na południe od Ożarowa Mazowieckiego, z którym graniczy przez ulicę Duchnicką. Zabudowa składa się z dwóch praktycznie nie połączonych ze sobą części. Zwarta zabudowa stanowiąca wschodnią część Duchnic przylega bezpośrednio do Ożarowa Mazowieckiego i stanowi z nim spójny organizm mieszkaniowy. Powstała poprzez parcelację części gruntów RSP Duchnice. Na wschód od tego terenu znajduje się część przemysłowa, a w niej Ożarów Business Park, oddział firmy Bioton z Macierzysza oraz Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna "Duchnice". W południowej części wsi znajduje się dwór z parkiem krajobrazowym i dom zakonny Zgromadzenia Sióstr Westiarek Jezusa. Część zachodnia to luźna zabudowa wiejska rozrzucona wśród wielkoobszarowych pól uprawnych. Dla całego terenu administracyjnego wspólną południową granicę stanowi ulica Żytnia, która oddziela wieś od Żbikowa - dzielnicy Pruszkowa. Pomimo, iż jej większa część nie posiada trwałej nawierzchni, stanowi ruchliwe przedłużenie drogi powiatowej z Jawczyc do drogi wojewódzkiej nr. 718. Ta droga jest zachodnią granicą Duchnic, od wschodu wieś graniczy z Konotopą.

Majątek w Duchnicach od listopada 1820 należał do Antoniego Szamockiego, który przekazał je testamentem swojemu bratankowi Wojciechowi. Wojciech Szamocki sprzedał Duchnice w 1823 na licytacji Janowi Bogumiłowi Stenzlowi, który zarządzał tu przez jedenaście lat. Po jego śmierci w 1834 dobra odziedziczyła wdowa – Magdalena z Fuszerów oraz dzieci: Jan Bogumir, Karol August, Jan Edward, Matylda ze Stenzlów Szmidtowa i Celestyna Filipina Amalia. Ten stan rzeczy trwał przez kilka lat. Ostatecznie w 1845 dobra duchnickie zostały wystawione na licytację i sprzedane Janowi Duczyńskiemu, który zmarł w 1848 i sytuacja powtórzyła się – majątek odziedziczyli jego liczni potomkowie. Mikołaj Duczyński, najstarszy syn Jana, spłacił wszystkich kupując te dobra w 1848 na publicznej licytacji. Mikołaj Duczyński po przejęciu dóbr duchnicki podzielił je na kilka części i sprzedał różnym nabywcom. Trudno ustalić kolejnych właścicieli. Wiadomo, że wśród licznych właścicieli występował również Henryk Klawe – warszawski farmaceuta. Przed 1935 należały do rodziny Derszów, którzy sprzedali je Marii Dunajewskiej z d. Gałczyńskiej. Od 1948 właścicielką była Jadwiga Modrzejewska, która w 1976 sprzedała część ziemi. To właśnie jej ulica biegnie do dworu... (chociaż tabliczka blednie umiejscowiona jest przy innej uliczce...)

Pałac został wybudowany w 1867 według projektu Stanisława Kierbedzia, posiada charakter neorenesansowej willi w stylu włoskim. Posiada prostokątną część piętrową i parterową część prostopadła, która zakończona jest czworoboczną wieżą. Murowany z cegły, otynkowany i podpiwniczony. Obiekt na skutek wielokrotnych remontów utracił pewne elementy stylowe. Na terenie znajduje się 155 letnia Aleja Lipowa o wymiarach 30 ar., prawnie chroniony Pomnik Przyrody.

Park krajobrazowy o pow. 1,46 ha powstał prawdopodobnie równocześnie z budową dworu. Pierwotny kształt parku był regularny z dwiema osiami widokowymi, dziś jego duża część została wykarczowana i jest użytkowana jako pole uprawne.

KESZ: Uwaga, teren... półprywatny. Można wjechać w bramę. Zresztą jedzie się piękną aleją lip (pomnik przyrody). Kiedy dojedziecie do końca ogrodzenia po lewej stronie, wypatrujcie drzewa z cyfrą. Koordy +- 20m.