Folusz jest to budynek, w którym mieści się maszyna do obróbki sukna. Proces polegał na folowaniu, czyli wstępnej obróbce tkanin i dzianin wełnianych oraz mieszanych zawierających wełnę. Folusz nazywano w dawnych słownikach młynem blecharskim, folusznika zaś blecharzem, wałkarzem, praczem lub farbierzem.

Pod koniec XVIII wieku, właściciel leżącej nieopodal Rzeczycy Wielkiej, sprowadził do wsi sukienników i wybudował zakład do obróbki (folowania) sukna. Budynek ten z zewnątrz przypominał młyn wodny. Potężne, drewniane młyńskie koło napędzane siłą wody uruchamiało stępory – wielkie, drewniane młoty. Każda tkanina wełniana, która opuszczała warsztat tkacki była nietrwała, podobna do grubej tkaniny lnianej, miała odosobnione nitki watka i osnowy. Poddawano je więc procesowi folowania zwiększającemu zwartość włókien. Folowanie odbywało się przez bicie sukna w stępach (korytach) przez stępory (drewniane młoty). Płótno polewano ługiem, mydłem, moczem itp. Tutejszy folusz zawierał trzy niezależne młoty, podnoszone przez urządzenie napędzane kołem. W wyniku tych zabiegów płótno pokrywało się tzw. kutnerem i stawało się prawdziwym suknem. Przed procesem płótno było dokładnie mierzone, a po zakończeniu obróbki kurczyło się o ¼ swojego wymiaru. Po folowaniu sukno naciągano na ramy i suszono na słońcu.

W latach 30-tych XX wieku był on najprawdopodobniej jedynym funkcjonującym tego typu obiektem w tej części Europy. Po renowacji w latach 1941-1942 wpisano go do niemieckiego rejestru zabytków techniki.

Już w drugiej połowie XIX wieku obok zabudowań folusza powstała karczma, strzelnica, kręgielnia, plac zabaw. A więc obok funkcji gospodarczych, miejsce to było głównym ośrodkiem rekreacyjnym dla mieszkańców Polanowa. Jedną z najważniejszych i najstarszych imprez odbywających się na terenie Folusza był „Festiwal Róży” czyli urodzin króla Fryderyka Wilhelma III (3 sierpień). Punktem kulminacyjnym imprezy była barwna procesja z wieńcami z róż, pochodniami i muzyką, która o zmierzchu docierała do placu kościelnego w Polanowie.

Niestety wojna także w tym miejscu pozostawiła swoje piętno. W 1945 roku właścicieli Folusza wywieziono do Rosji, a obiekt ulegał powolnej degeneracji. Fizycznej likwidacji obiektu dokonano w 1955 roku.

Dzisiaj możemy oglądać zachowany przebieg rzeki i kanałów, piętrzenie wody do koła młyńskiego, słupy wspierające koło, fragmenty mostku do Polanowa, fundamenty po budynku folusza, budynku gospodarczego, strzelnicy oraz kulochwytu.

Leśnicy udostępnili ten teren zakładając ścieżkę przyrodniczą, tzw. zieloną klasę z miejscem na ognisko i miejsce postoju pojazdu.

Opis dzięki uprzejmości Jacek.T

Skrzynka schowana pod współrzędnymi na wysokości 50-70 cm.

Pamiętajmy, że ruch pojazdem silnikowym, zaprzęgowym i motorowerem w lesie dozwolony jest jedynie drogami publicznymi, natomiast drogami leśnymi jest dozwolony tylko wtedy, gdy są one oznakowane drogowskazami dopuszczającymi ruch po tych drogach. Nie dotyczy to inwalidów poruszających się pojazdami przystosowanymi do ich potrzeb.

Postój pojazdów na drogach leśnych jest dozwolony wyłącznie w miejscach oznakowanych (parkingach leśnych).

Skrzynka została założona w celu uczczenia 70-lecia Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinku. Projekt figuruje pod nazwą Geościeżka „Skarb Leśnika”