Borsuk (Meles meles) (inna nazwa: jaźwiec) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych. Silna budowa ciała, sierść sztywna – grzbiet szary, brzuch i nogi czarne. Na głowie dwie czarne pręgi. Oczy i uszy małe. Łapy zakończone pięcioma palcami i długimi pazurami. Borsuk występuje w lasach Eurazji (w całej Polsce). Za ostoję obiera okolice lesiste, w szczególności lasy mieszane i liściaste z bogatym podszytem, otoczone urodzajnymi polami. Uwielbia przebywać w pobliżu terenów podmokłych i wody. Kopie samodzielnie jamy w ziemi służące mu za schronienie. Borsuk jest wszystkożerny – łatwo przystosowuje się do zasobów pokarmowych w okolicy siedliska. Najważniejszym źródłem pożywienia są dżdżownice, duże owady, małe i młode ssaki, oraz przy nadarzającej się okazji ptaki, padlina, zboża i owoce. Z roślin preferuje: pszenicę, owies, kukurydzę, jabłka, gruszki, śliwki etc.
Okres godowy trwa od lutego do października. Najczęściej do kopulacji dochodzi w sierpniu. Zagnieżdżenie się zapłodnionych jajeczek może być opóźnione na okres 7-15 miesięcy jeśli warunki środowiskowe są nieodpowiednie dla samicy. Rodzi się od 1 do 5 młodych.
Borsuk prowadzi nocny tryb życia, w dzień przesiaduje w norze. Do nory prowadzi przeważnie kilka krętych korytarzy, a wejścia z zewnątrz są od siebie znacznie oddalone. Wraz z nastaniem zimnych dni, borsuk zasypia. Jednak budzi się i wychodzi z nory gdy zdarzają się cieplejsze dni. W czasie zimowego snu traci na wadze około 7 kg.
Ze względu na nocny tryb życia i niewielką atrakcyjność dla myśliwych, borsuki nie są poważnie zagrożone. Są jednak często zabijane przez ludzi jako zwierzęta przenoszące wściekliznę. Naturalnymi wrogami dla borsuka są wilki i rysie.
Prosta skrzynka +-3m na kordach - ja to w lesie szukaj pieńka przykrywającego norę - otwórz, nie podnoś.