SWARZEWO – duża wieś niegdyś rybacka na Kaszubach – leży nad Zatoką Pucką, na tzw Kępie Swarzewskiej – w połowie drogi pomiędzy Puckiem a Władysławowem.
Historia osadnictwa na terenach Swarzewa sięga wiele tysięcy lat wstecz. W 1877 r. na pograniczu Wielkiej Wsi i Swarzewa dokonano przypadkowego odkrycia rozległego cmentarzyska stu grobów skrzynkowych z wczesnej epoki żelaza. Sama wieś Swarzewo (niem. Schwarzau) została lokowana we wczesnym średniowieczu prawdopodobnie na prawie polskim. Od 1308 roku osada znalazła się pod panowaniem krzyżackim w komturstwie gdańskim. Nazwa wsi pojawia się po raz pierwszy w 1340 roku kiedy to Swarzewo jest ponownie lokowane na 40 łanach na prawie chełmińskim przez komtura Winrycha von Kniprode. Zasadźcą czyli osobą sprowadzającą pierwszych osadników, był sołtys Konrad. Po roku 1466 administrowane przez starostów puckim było Swarzewo wsią królewską. W wieku XVI i XVII była to wieś folwarczna z karczmą. Od 1772 roku wieś przeszła pod władanie skarbu pruskiego.
Do Polski Swarzewo powróciło po pierwszej wojnie światowej, w okresie międzywojennym było znanym kąpieliskiem. Dziś znane jest z kultu otaczającego cudowną figurkę Matki Boskiej Swarzewskiej – odbywają się tu dwa odpusty na które tłumnie schodzą się pielgrzymi – 16 lipca i 8 września
Kościół neogotycki z 1880 r z wyposażeniem sięgającym XV w
Kapliczka z 1775 r z cudowną wodą
Klif Swarzewski
Zabytkowa chata
Elektrownia Wiatrowa Swarzewo
Stanica Wodna
Muzeum "Kocham Bałtyk"
Skrzynka to mały magnetyk pod kordami