O wsi.

Lubichowo leży przy drodze z Warlubia do Zblewa i Kościerzyny. Jest rozległą wsią gminną o charakterze miasteczka. Centrum zabudowane jest stylowymi kamieniczkami z l połowy XX wieku, a panujący porządek i dobrze skomponowana mała architektura dodają uroku tej miejscowości. Prawie w centrum Lubichowa, z południowej strony wsi znajduje się Jezioro Lubichowskie. Można skorzystać z niestrzeżonego kąpieliska przy ul. Dworcowej.

                        Najstarsza zachowana wzmianka o wsi pochodzi z 1352 roku, choć pierwsze udokumentowane ślady osadnictwa sięgają I wieku p.n.e, o czym świadczy odnaleziony w okolicach ul. Starogardzkiej grób skrzynkowy. Po wojnie trzynastoletniej Lubichowo stało się własnością królewską. Wchodziło w skład starostwa borzechowskiego. Prawdopodobnie w czasie "potopu" wieś doszczętnie spalono. W latach 1936-1939 w Lubichowie budowano autostradę Warlubie - Osiek - Kościerzyna - Gdynia, której nie udało się ukończyć, pozostały jednak porzucone efekty prac ziemnych. W latach okupacji wieś była siedzibą głównego dowództwa oddziałów antypartyzanckich Jagdkommando nad dolną Wisłą, a jednocześnie działała tu gminna komenda partyzantów z Gryfa Pomorskiego. Dnia 17 września 2006 roku , odsłonięto pomnik 5 wileńskiej brygady AK, która rozbiła 5 posterunków MO i 2 UB w tym w Lubichowie.

Kościół.

Pierwszy kościół pobudowano w Lubichowie przed 1500 r. Stał przy dzisiejszej ul. Słonecznej na niewielkim wzgórzu. W latach 1550-1596 kościół dostał się w ręce protestantów, wyznawców Marcina Lutra (1483-1546). W tym czasie dokumenty nazywają Lubichowo wsią heretycką. Po 1596 r. lubichowski kościół wrócił do katolików.

Nowy kościół w Lubichowie postawiono około 1668 roku. Był drewniany, obszerny, trzynawowy ten kościół przetrwał stosunkowo krótko, bo około 70 lat (1668-1739). Prawdopodobnie uległ zniszczeniu podczas pożaru. Uratowano figurę MB, obraz św. Jakuba Apostoła, figurę św. Barbary i inne liturgiczne akcesoria. W nowo wybudowanym w latach 1740- 1741 jednonawowym, drewnianym kościele przy ul. Starogardzkiej w jednym ołtarzu umieszczono  figurę MB, a kiedy 8.08.1853 r. filia wyodrębniła się ze zblewskiej, patronem nowo powstałej parafii został św. Jakub Apostoł. Obraz przedstawiający św. Jakuba został umieszczony w ołtarzu. Figura Matki Boskiej została w kościele za obrazem świętego Jakuba Apostoła Starszego. Podczas różnych uroczystości obraz jest odsłaniany i wtedy można podziwiać figurę.

Obecny kościół wybudowano w latach 1930-1931 r., a oddano wiernym w 1932 r. Do świątyni przeniesiono barokowe i rokokowe wyposażenie ze starego, drewnianego kościoła , który istniał do 1927 roku.

 Skrzynka.

Typowa na kordach. Wymagana konspiracja jak to na wsi – obcy są na oku. Proszę o delikatne obchodzenie się z naturą w której ukryta jest skrzynka jak też z maskowaniem.