Historia

Kiedy w roku 1860 wytyczono i rozpoczęto budowę Viktoriastrasse (od 1920 roku jako ulica Królowej Jadwigi), w miejscu przeprawy przez Brdę zbudowano w latach 1861-1865 pierwszy most drogowy w jej ciągu – nazywał się Viktoriabrücke, był ceglany, trójprzęsłowy, wsparty na trzech arkadach, długości 26 m i szerokości 11 m. Jego patronką była żona ówczesnego następcy tronu Prus Fryderyka, Wiktoria.

W latach 1908-1915 dokonano w Bydgoszczy generalnej przebudowy drogi wodnej Wisła-Odra. W wyniku tych prac do drogi wodnej włączono odcinek Brdy, wcześniej nie skanalizowany, na którym istniała przeprawa mostowa Victoriabrücke. W tej sytuacji konieczna była gruntowna przebudowa mostu, aby spełniał on wymogi ówczesnej żeglugi. Należało podwyższyć obiekt i poszerzyć prześwity między przęsłami.

Zdecydowano się na budowę nowego mostu i podjęto decyzję o użyciu nowatorskiej jak na owe czasy technologii żelbetowej. Projekt zakładał wzniesienie jednoprzęsłowego mostu o konstrukcji ramowej, z betonowymi przyczółkami, a instalacje miały biec specjalnie zaprojektowanymi komorami. Nawierzchnię mostu przygotowano pod przewidywaną trakcję tramwajową. W 1912 nastąpiła rozbiórka starego mostu, a prace nad nowym mostem rozpoczęły się w maju 1913 roku. Oficjalne otwarcie odbyło się 28 sierpnia tegoż roku. Nazwano go także Viktoriabrücke, a w roku 1920 wraz z powrotem Bydgoszczy do macierzy – mostem Królowej Jadwigi. Zbudowała go bydgoska firma Windschild i Langelott, której biura mieściły się przy ulicy Gdańskiej 153 (obecnie 34), a fabryka w miejscowości Białe Błota. Projektantem mostu był prof. Richard Kohnke z Gdańska. W zgeometryzowanej, stylistyce nowej konstrukcji mostu pojawiła się też śladowa, lecz interesująca dekoracja: „secesyzujące” rybie głowy na przyczółkach.

Most został zaminowany w 1939 roku, ale mimo odpalenia ładunków 4 września nie wyleciał w powietrze – nachyliły się jedynie barierki, głównie wschodnia. W styczniu 1945 roku na moście ułożono kilka bomb lotniczych, które podłączono do detonatora. Mieszkańcy okolicy, głównie kolejarze, unieszkodliwili bomby w nocy z 22 na 23 stycznia. W ten sposób jako jedyny bydgoski most w centrum miasta, przetrwał bez szwanku okres II wojny światowej. Działania wojenne pozostawiły jednak niewielkie uszkodzenia konstrukcji w postaci śladów po pociskach.

Most przetrwał także intensywne zmiany ulicy Królowej Jadwigi, stającej się stopniowo jedną z ważniejszych arterii miejskich. Jedynym śladem upływu lat pozostawał brak czterech lamp stojących niegdyś na cokołach przyczółków. W 2001 r. bydgoskie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych „Promost” przeprowadziło remont kapitalny mostu, który przywrócił mu dawną świetność. Wymieniono m.in. izolację, nawierzchnię jezdni i chodników, wzmocniono strefy podporowe. Na przyczółkach stanęły ponownie stylizowane, masywne lampy projektu W. Kalińskiego. Dodatkowo, w 2005 r. most został podświetlony :)

Kesz

to mikro magnetyk, ukryty +/- 5m od kordów, koniecznie zabierz coś do pisania, pęseta może się przydać.

Powodzenia !