Pierwotnie otoczona była wałem ziemno-drewnianym. Zapewne w końcu XIII w. powstały mury obronne (wzmiankowane po raz pierwszy w 1290 r. w dokumencie potwierdzającym nadanie dla klasztoru Świętego Ducha "extra muros"). Miały one formę owalu otaczającego miasto z trzech stron - od północy mury najprawdopodobniej nie istniały ze względu na naturalną ochronę, jaką stanowiły tereny podmokłe i pobliskie koryto Odry. W tej części miasta mógł istnieć jedynie obronny wał. Pojedynczy pas murów miał grubość 1,5 m i wysokość 8 m. Istniała również fosa, pierwotnie głębokości około 10 m, której rów w XV lub XVI w. poszerzono i pogłębiono.
Obecnie obwarowania zachowane są fragmentarycznie w południowej i zachodniej części miasta. W części południowej są to odcinki częściowo rekonstruowane w ostatnich latach, natomiast w zachodniej zachowane są fundamenty murów, niezabezpieczone, na których wybudowane zostały szopy i komórki. Ukształtowanie terenu pozwala również na prawdopodobne ustalenie przebiegu murów obronnych w części północno-zachodniej. W układzie terenu czytelny jest również przebieg wału po zewnętrznej stronie fosy miejskiej, po którym poprowadzono w XIX w. promenadę.
Skrytka leży luźno w jednym z wielu otworów. Dlatego grzebanie, drapanie itp. jakimkolwiek narzędziem jest zbędne i ZABRONIONE.
Skrzynka dwusystemowa OC/GC.