Kompleks budynków, o którym chcielibyśmy Wam dzisiaj opowiedzieć, został wybudowany w połowie lat trzydziestych minionego wieku. Przed wojną oraz w trakcie działań wojennych, stacjonował w nim Piąty Pułk Piechoty niemieckiego Wermachtu. Po drugiej wojnie światowej do budynku przy ulicy Żołnierskiej wprowadził się 101 Batalion Inżynieryjno-Saperski radzieckiej Armii Czerwonej. Miejscowa ludność, szukając łatwego zarobku, próbowała handlować z radzieckimi żołnierzami. Było to jednak zabronione, a każde odnotowane tego typu przewinienie było surowo karane. Osobom, które zostały na owym nielegalnym handlu złapane groziła nawet kara śmierci. Już wtedy po Szczecinie zaczęły krążyć pogłoski, że w koszarowych piwnicach torturuje się ludzi, a osoby "niewygodne" wiesza się lub wyrzuca z okna na strychu. W trakcie przemian ustrojowych i po wyprowadzce wojsk radzieckich, główny budynek przez dwa - trzy lata stał niezagospodarowany.
W 1995 roku budynek przejęła jedna ze szczecińskich uczelni. Od tego też czasu zaczęto dostrzegać rzeczy, które można określić mianem nadprzyrodzonych.
Strych budynku jest pusty. Na belkach podtrzymujących dach znaleźć można wyryte tajemnicze znaki i napisy. To właśnie ze strychu dobiegają dziwne dźwięki. Słychać przesuwanie mebli, kroki, kaszel, postukiwania. Przez cały rok akademicki słychać także przesuwanie wielu krzeseł na raz w salach wykładowych. Nie jest to nic niezwykłego. No chyba, że są właśnie wakacje i budynek jest opustoszały. Wielokrotnie zdarzało się, że w nocy włączały się alarmy w pomieszczeniach, w których monitoring nic nie pokazywał. Kiedyś kilka dni pod rząd panie sprzątaczki zastawały rankami poodkręcane krany i pozalewane podłogi, mimo iż wieczorami dokładnie sprawdzano, czy wszystko jest w porządku. Pracownicy uczelni, wspominają także historię o profesorze, którego głos tłumaczący studentom zawiłości matematyki słychać było jeszcze wiele miesięcy po jego śmierci, a tajemnicza postać mężczyzny snującego się po korytarzach, to praktycznie codzienność.
Ostatnimi czasy, działalność sił nadprzyrodzonych jakby trochę zmalała. Być może nawet duchy już na dobre opuściły uczelniane mury. My jednak dmuchamy na zimne i keszyka tu zakładamy. A nuż wrócą, wtedy będzie jak znalazł.

Opis skrzynki.

Keszyka umiejscowiliśmy na kordach, z dala od uczelnianego gwaru i wścibskich, okiennych podglądaczy. Jest to miejski mikrus, założony niemal spontanicznie. Typowy magnetyczny "macacz", czyli macaj, macaj aż znajdziesz. Dla trzech pierwszych znalazców, przygotowaliśmy hipermini certy. Powodzenia.