Wszystko zaczęło się 21 listo­pada 1867 roku, gdy do Szczeci­na zawitały trzy siostry boromeuszki.

W 1871 roku siostry otrzymały od władz miejskich, które wresz­cie doceniły ich pracę, dom przy placu Mariackim. Siostry szybko zmieniły ten dom na działkę przy dzisiejszej alei Wyzwolenia 52, gdzie stał wówczas stary dom z wielkim ogrodem. Siostry za­gospodarowały posiadłość, a po ustawieniu przed domem figury św. Karola Boromeusza otworzy­ły tu dom opiekuńczy dla cho­rych i bezdomnych.

Dom był jednak wysłużony i niezbyt nadawał się do długo­trwałego użytku. Powstał przed 1873 r. poza murami Szczecina, a ówczesne przepisy nie pozwalały, ze względów strategicznych, na wznoszenie trwałej zabudowy na przedpolach fortów. Tak więc już w 1910 roku przystąpiono do prac przy budowie nowego domu sióstr i ich podopiecznych.

W miarę upływu czasu Funda­cja św. Karola Boromeusza, bo taką oficjalną nazwę przybrała organizacja sióstr boromeuszek, stawała się coraz bardziej samo­wystarczalna. Zakład posiadał własną kuchnię, piekarnię, pralnię, a wreszcie wybudowa­no żłobek dla najmłodszych po­dopiecznych.

Popularność szpitala z każ­dym rokiem się zwiększała, a miejscowy kościół stał się głów­nym ośrodkiem wiary katolic­kiej w Szczecinie, także gdy w 1935 roku ustanowiono tutaj pa­rafię, skupiła ona około 2000 wiernych.

Przez całą prawie II wojnę światową bomby i pociski omija­ły szpital św. Boromeusza. Do czasu. W sierpniu 1944 roku spa­dły na budynek szpitala i na koś­ciół. Straty były na tyle duże, że nie można było ich usunąć, tak więc siostry przeniosły pacjen­tów do piwnic, szybko improwi­zując tam sale i pokoje dla cho­rych. Tam stan rzeczy utrzymał się do 1945 roku. Gdy wojna się skończyła, siostry boromeuszki opuściły swą siedzibę i Szcze­cin.

Zrujnowany budynek przejęła dyrekcja PKP przeznaczając go po odbudowie na szpital kolejo­wy.

Niestety – nie odtworzono je­go piękna, kryjącego się we wspaniałych, mansardowych dachach, barokowych szczytach, pilastrach i portalach. Uprosz­czono wszystko, co dało się uproście. Zamiast mansard do­dano po jednej kondygnacji i zrobiono płaski dach, nie odtwo­rzono wolutowego szczytu daw­nego kościoła, upraszczając tak­że dekorację zewnętrzną. Pilastry rozczłonkowujące ściany kościoła i przytułku pozbawiono głowic, a ze ścian skrzydła szpi­talnego zerwano większość bal­konów i dekoracji.

Dzisiaj urok tego obiektu kry­je się w niezmienionej formie przestrzennej i śladach dawne­go wystroju, którego przykła­dem może być piękny, neobarokowy portal w bocznej fasa­dzie budynku szpitalnego. War­tości te zostały dostrzeżone przez służby konserwatorskie i w 1990 roku szpital wpisano do rejestru zabytków woj. szcze­cińskiego.

Szpital został zamknięty w czerwcu 2009, natomiast w 2010 roku został przekazany  Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej, gdyż siostry zrzekły się nieruchomości na jej rzecz.

Ma tu powstać Dom Pomocy Społecznej, choć w dalszym ciągu są rozbieżności względem profilu tego miejsca pomiędzy Radą Miasta a Archidiecezją.

Opis skrzynki:

Mała skrzyneczka, w pewnej odległości od ogrodzenia, prawdopodobnie pod koordami - spoiler powininen rozwiać wszelkie wątpliwości. Nietypowa ze względu na "latanie" współrzędnych w mieście.

Jeśli ktoś będzie w stanie sprawdzić koordy GPSem i podesłać nam to zmienimy skrzyneczkę na tradycyjną.

Ruch pieszych dookoła całkiem spory, ale myślimy, że nadaje się do podjęcia tak i w dzień jak i w nocy.

W komplecie symboliczne certfikaty FTF, STF, TTF i 3 znalazcy oraz kilka fantów na wymianę ;)