Renesans lubelski tworzą obiekty murowane z początku XVII wieku, zwłaszcza kościoły, które posiadają wspólne cechy jak:

• obiekty są budowane na planie-rzucie, jednonawowym,
• prezbiterium jest węższe w tych obiektach, od nawy, które zakończone jest półkoliście,
• fasada kościoła jest bez wieży,
• posiadają beczkowe sklepienie z lunetami,
• posiadają stromą konstrukcję dachu,
• tynkowane ściany,
• dekoracja zewnętrzna skupiona na szczytach fasady,
• dekoracja wewnątrz ześrodkowana na sklepieniu, wykonana w sztukaterii, geometryczna w kształtach,
• kaplice boczne umieszczone-przybudowane do ściany nawy,
• ściany wewnątrz obiektów z pilastrami,
• chór wsparty na trzech łukach lub na jednym, rozpiętym na szerokość całej nawy,
• okna wysokie i wąskie, zakończone półkoliście u góry.

Kościół św. Trójcy znajduje się u zbiegu ulic Ostrowieckiej i Jana Pawła II. Mniszchowie, dzierżawiący dobra radzyńskie od połowy XVI do połowy XVII wieku, ufundowali kościół pw. Świętej Trójcy. Budowa radzyńskiego kościoła trwała prawie połowę XVII wieku i została zakończona w roku 1641. Ta data też widnieje nad jego głównym wejściem. Natomiast konsekracja kościoła odbyła się dopiero trzy lata później – w roku 1644. Obecny kościół pw. Świętej Trójcy jest kontynuatorem imienia najstarszego radzyńskiego kościoła i tradycji parafialnej. Jest on też pięknym zabytkiem późnorenesansowego budownictwa sakralnego w Polsce. Do tej samej grupy kościołów, zaliczonych do czołowych dzieł architektonicznych tzw. renesansu lubelskiego, należą, obok radzyńskiego kościoła, również kościoły w Czemiernikach, Uchaniach, Kodniu nad Bugiem. Kościół radzyński jest to kościół jednonawowy, z dwoma bocznymi kaplicami. Nad jego zakrystiami architekt umieścił attyki będące jedną z cech polskiego budownictwa renesansowego. Po zewnętrznej stronie górnej części kościoła biegnie fryz utworzony przez regularnie rozmieszczone tryglify i metopy. Od strony wschodniej widzimy pięknie zbudowaną absydę. Charakterystycznym składnikiem manieryzmu jest dekoracyjna sieć sztukaterii, która tworzy we wnętrzu świątyni wielką ilość różnych kompozycji. Dostojny i zabytkowy charakter świątyni wzmacniają piękne obrazy Józefa Buchbindera, znanego twórcy religijnych dziel malarskich. Znajdują się one w głównym i bocznych ołtarzach, również na zasuwach. W kaplicy Matki Bożej Różańcowej znajduje się stary, na drewnie malowany, obraz matki Bożej Różańcowej – prawdopodobnie rówieśnik kościoła. Tam też można zobaczyć grobowiec Mniszchów – jego fundatorów. Kaplica Pana Jezusa związana jest z tradycją Powstania Styczniowego. Umieszczone na bocznych ścianach nawy, tablice upamiętniają czyn zbrojny 35 radzyńskiego pułku piechoty ppłk "Mullera" w czasie okupacji niemieckiej i gehennę członków Radzyńskiego Związku Sybiraków. Od strony zachodniej stoi brama – dzwonnica, wzniesiona na polecenie gen. Eustachego Potockiego przez Jakuba Fontanę w drugiej połowie XVIII wieku. Dzwonnica była dwukrotnie obiektem walk niepodległościowych. W latach 2010-2013 kościół przeszedł renowację.

Kesz na placu kościelnym przed kościołem. 

Rękawiczki mogą się przydać

Powodzenia