Parowozownia  Wolsztyn  

Wolsztyńska parowozownia powstała w 1907 roku. Jednak pierwsza linia kolejowa dotarła tu już w roku 1886. Była to licząca 22,7 kilometry trasa z Wolsztyna do Zbąszynka otwarta 1 czerwca 1886 roku. 

Początkowo szopa parowozowni mieściła cztery parowozy. W roku 1909 rozbudowano ją do ośmiu stanowisk, tak jak wygląda to dziś.  Dodano wtedy cztery, dłuższe stanowiska, od 5 do 8.  

W początkowym okresie w Wolsztynie, wtedy jeszcze Wollstein,  stacjonowały dwa pruskie parowozy TKh1, a następnie także BR91. Parowozy te miały mały zasięg, dlatego w okolicy zbudowano dużo stacji umożliwiających uzupełnienie zapasów wody, np. w Kargowej. Służące do tego żurawie wodne były budowane m. in. w Nowej Soli. 

W czasie wojny zwiększono ilostan parowozów do około 30 sztuk. Docierały one wtedy z zaopatrzeniem wojsk niemieckich aż na tereny ZSRR. Największy rozkwit parowozownia przeżywała w latach 70 i 80. Pracowało tu wtedy około  320 osób, w drużynach na parowozach 200. Na inwentarzu było wtedy 35 parowozów z tego 18 - 25 pod parą każdego dnia! Dzienny rozchód węgla wynosił od 80 do 120 ton, a maszyniści wyrabiali od 250 do 320 godzin miesięcznie. Parowozy z Wolsztyna obsługiwały wtedy pociągi pasażerskie na wszystkich liniach, zdawcze pociągi towarowe (Wolsztyn - Konotop - Nowa Sól - Głogów, Wolsztyn - Sulechów, Wolsztyn - Zbąszynek, Wolsztyn - Leszno i Wolsztyn - Luboń) oraz pociągi tranzytowe. 

Parowozownia, to nie tylko szopa i parowozy. Przed parowozownią znajduje się obrotnica z 1908 roku. Początkowo średnica obrotnicy wynosiła 16,08 metrów.  19 grudnia 1949 roku powiększono ją do 20 metrów wykorzystując do tego obrotnicę z Kożuchowa. Próbnego obciążenia obrotnicy dokonano parowozem Ok1. W lipcu 2002 roku poszerzono obrotnicę do 20,5 m. Owe pół metra różnicy pozwala obrócić parowóz Pm36-2. Obrotnica posiada napęd elektryczny oraz ręczny. 

Za parowozownią znajduje się stara wieża wodna z 1907 mieszcząca 100m3 wody. Jest ona nadal sprawna. Woda do parowozowni jest doprowadzana z pobliskiego jeziora Berzyńskiego.  Przy parowozowni znajdują sie również warsztaty, zasieki węgla, kanał oczystkowy oraz 2 stare dźwigi węglowe, które są nadal sprawne. Niestety najstarszy dźwig z 1907 roku produkcji Friedenwelde został rozebrany w 1999 roku. 

Źródło: http://www.parowozowniawolsztyn.pl/

Skrzynka: Tradycyjny magnetyk założony spontanicznie podczas kolejnych odwiedzin Parowozowni. 

Koordy wskazują na parowóz z pięknymi propagandowymi hasłami. Oszczędność węgla nas nie interesuje, szukamy po drugiej stronie, nad 5 parą kół napędowych.

Nie trzeba się brudzić i pchać rąk pod parowóz.