Skrzynka jest częścią Projektu Gryf, stworzonego przy współpracy z Nadleśnictwem Trzebież i Transgranicznym Ośrodkiem Edukacji Ekologicznej w Zalesiu.

Kto nie zna takich postaci mitologicznych jak Wenus, Izyda, Dionizos czy poczciwy Bachus? Fajnie, znamy mitologie grecką, rzymską i cholera wie jeszcze jaką, a kto zna naszą własną, słowiańską? Czy komuś coś mówi Mokosz lub Jaryło?

Mokosz była niegdyś czczona przez wszystkich, jako żeński aspekt porządku kosmicznego.

Pochodzenie imienia Bogini można rozumieć dwojako. Albo przez związek z rdzeniem "mok-", który prowadzi nas do słów "mokry", "moczyć", albo przez etymologię sanskrycką od "makha" - "szlachetny, bogaty". Niekoniecznie się to wzajemnie wyklucza – szczególnie w dawniejszych czasach u ludów rolniczych, istniało silne skojarzenie kulturowe wilgoci z dostatkiem.

Mokosz wiąże się więc z kultem Matki Ziemi, bardzo silnym niegdyś wśród ludów rolniczych. Bogini przedstawiana jest jako " mat syraja zemlja " - ziemia wilgotna.

Widać tu wyraźne odniesienie do kobiet w związku z ich płciowością. Ziemię obejmowano kiedyś dużą troską, nie wolno jej było bić, orać, wbijać pali, itp. przed świętem wiosny. W tym czasie w opinii Słowian ziemia jest ciężarna - niedługo zacznie rodzić nowe życie. Mawiano: "kto ziemię bije, ten bije po brzuchu matkę swoją na tamtym świecie". Nawet upadek na ziemię stanowi dla niej wówczas obrazą, która może zostać ukarana zwichnięciem lub złamaniem kości, koniecznie należy więc ziemię przeprosić. Nie wolno też rwać trawy, bo "kto trawę skubie czy rwie, ten rwie swojej matce włosy".

Ziemi, rodząca płody rolne kojarzyła się naszym przodkom z kobiecą płodnością tak silne, że odbywano stosunki płciowe na zaoranej ziemi, aby wzmocnić jej płodność, a bywało nawet, iż ciągnięto kobietę za nogi po zaoranym polu, tak by dochodziło do kontaktu jej sromu ze skojarzoną z nim skibą.

Jarowit, zwany też Jaryłem kojarzony jest przede wszystkim jako bóg wojny - jego imię pochodzi od słowa jar, jary, czyli silny, surowy (jak w przysłowiu "stary, ale jary"), zaś "-wit" to pan, władca. Jednak w językach słowiańskich jar oznacza także wiosnę - młodość natury w jej rocznym cyklu, Jaryło jest też więc Bogiem wiosny i płodności. Przedstawiany był jako młody i piękny młodzieniec w białej szacie. W lewej ręce trzymał kłosy żyta, a w prawej ludzką głowę. W obrzędach wiosennych zwanych także Jaryłą, albo Kostrubą, przedstawiano go jako kukłę z wyolbrzymionym przyrodzeniem, które miało zapłodnić ziemię i przynieść wiosnę. Jarowit dokonuje zapłodnienia za pomocą rosy, albo wiosennego deszczu.

Widać wyraźnie, że jest to aspekt męski, łączący się z żeńską Mokoszą.

W zwyczaju było również przebieranie w jego białą szatę pięknej dziewczyny. Sadzano ją na białego konia uwiązanego u słupa (symbol falliczny) i śpiewano: "Włóczył się Jaryło po całym świecie, rodził żyto w polu, płodził ludziom dzieci. A gdzież on nogą, tam żyto kopą, gdzież on na ziarnie, ta kłos zakwitnie".

Akurat na obszarze Gryfa Natura postanowiła sama złożyć hołd opisanym przez nas bóstwom. Szukaj tam małej skrzyneczki, która zaprowadzi Cię dalej...

Uwaga! Ostrzegamy, żebyście nas nie wyklinali. Czasami miewamy natchnienie na multaki długodystansowe Pierwszy etap jest łatwiutki, drugi w sumie też i szczególnie tam warto zabrać ze sobą dziecko.

Główne koordynaty zaprowadzą Was do miejsca opisanego na obrazku, z tajemniczo wykrzywionymi drzewami. Dodatkowy punkt wskazuje właściwe koordynaty pierwszego etapu!