Jeżów Sudecki należy do najstarszych osad położonych w okolicach Jeleniej Góry. Wieś położona jest w odległości 7 km w kierunku płn. – zach. Od Jeleniej Góry, przy drodze do Lwówka Śląskiego. Istnienie wsi zostało źródłowo udokumentowane już w 1299 roku. Od połowy XIV wieku osada jest ośrodkiem górnictwa. W roku 1506 całą wieś zakupuje rada miejska Jeleniej Góry. Mniej więcej w tym czasie zostają odkryte w okolicach wsi złoża rud srebra i złota i z tego powodu wzrosło zainteresowanie osadą. Do upadku górnictwa przyczyniła się wojna 30-letnia, po której już się nie odrodziło. Znaczny rozwój wsi miał miejsce w XVIII wieku, gdy powstała dolna część, nazywana Jeżowem Nowym. Wieś stała się sporym ośrodkiem tkactwa chałupniczego, ale miała również charakter osady rolniczej, stanowiącej zaplecze żywnościowe miasta. W II połowie XIX wieku wieś stała się dość popularną wsią turystyczną i letniskową. W 1906 roku przez wieś przeprowadzono linię kolejową z Jeleniej Góry do Lwówka Śląskiego w dole wsi powstała mała stacja kolejowa. Europejska sławę Jeżów Sudecki zyskał po 1924 roku, gdy we wsi i na Szybowisku założono drugą w Niemczech, a tym samym i na świecie, Szkołę Szybowcową. Podjęto również produkcję szybowców szkolnych i wyczynowych. Szkoła wykorzystywała znakomite warunki naturalne: 200 m przewyższenie nad dniem Kotliny jeleniogórskiej, silne prądy wznoszące, związane z wiatrami fenowymi i łatwy dojazd na szczyt. Przeszkolono tu liczną kadrę pilotów. Po II Wojnie Światowej kontynuowano nadal szkolenie szybowcowe. W 1946 roku na Szybowisku pierwszy raz zastosowano do startów wyciągarkę mechaniczną. W 1947 roku w warsztatach uruchomiono produkcję polskiego szybowca treningowego „Jeżyk”. Po 1950 roku szkołę formalnie zlikwidowano, a loty szybowców przeniesiono na lotnisko do Jeleniej Góry, ponieważ zaczęto używać do startów samolotów.

Więcej o historii Jeżowa Sudeckiego:

http://www.jezowsudecki.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=142:jeow-sudecki&catid=42:historia-i-zabytki-&Itemid=62

Kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła w Jeżowie Sudeckim

Malowniczo położony kościółek, w znacznym oddaleniu od starej części Jeżowa Sudeckiego. Wybudowany został w 1574 roku jako wotum mieszkańców ocalałych od zarazy. Być może z tego powodu wzniesiono budowlę znacznie oddaloną od wsi przy cmentarzu, na którym pochowano licznych zmarłych. Ciekawostką jest, że w czasie budowy kościoła większość mieszkańców uznawała protestantyzm. Dlatego wkrótce po zakończeniu budowy przez grupkę ocalałych katolików świątynię przejęli ewangelicy. Kościół tworzy prostokątna, dwuprzęsłowa sala, do której od północy przylega prostokątna zakrystia. Prezbiterium jest sklepione kolebkowo z głębokimi lunetami, tworzącymi układ krzyżowy. Na całej długości ściany zachodniej i północnej zachowała się drewniana empora, wsparta na słupach, z których północny trzon o formie warkocza. Bryła kościoła bardzo prosta, nakryta wspólnym, dwuspadowym dachem oraz ośmioboczną sygnaturką. Od zachodu istnieje ostrołuczny portal. We wnętrzu zachował się barokowy ołtarz główny z drugiej ćwierci XVII wieku, ambona z lat 1654 – 1654, prospekt organowy z XVIII wieku, a także kilka obrazów z XVIII wieku.

Kesz to duży mikro pojemnik, który znajdziesz na zasadach jednoetapowego multikesza offsetowego. Koordynaty startowe wskazują miejsce, gdzie znajdziesz niezbędne informacje.