Kościół w Jeleniewie to jedyny tej klasy zabytek sakralnej architektury drewnianej na Suwalszczyźnie.
Parafia jeleniewska powstała w 1770 r., a trzynaście lat później uposażył ją król Stanisław August Poniatowski. Obecny drewniany kościół wzniesiono w 1878 r., zastępując 100-letnią kaplicę. Kościół jeleniewski zbudowany jest w stylu neogotyckim, na planie krzyża łacińskiego. Neogotyk najwyraźniej zaznacza się w koncepcji bryły.
Wnętrzu świątyni nadano przeważnie cechy rokokowe. Znajdują się tu m.in. barokowo-rokokowy, dwukondygnacyjny ołtarz główny oraz konfesjonał z rzeźbionym przedstawieniem św. Piotra. Wnętrze zdobią także XIX-wieczne obrazy autorstwa suwalskiego malarza Kazimierza Górnickiego. Prawdopodobnie większość elementów wyposażenia przeniesiono tutaj ze zniszczonego kościoła w Magdalenowie, lub z Wigier.
Obok kościoła stoi drewniana dzwonnica z pocz. XX w. oraz jedyna zachowana murowana kapliczka. Wzgórze kościelne otacza kamienny mur z czasów budowy kościoła.
Tak się dziwnie porobiło, że kościół pw. Najświętszego Serca Jezusowego jest specjalnie chroniony, ale nie ze wzgledów religijnych ani architektonicznych, lecz zoologicznych, a konkretnie chiropterologicznych. Na wieży uwiły sobie "gniazdko" rzadkie nietoperze — nocki łydkowłose. Jest to jedna z zaledwie dwóch znanych w Polsce jego kolonii rozrodczych.
Nam udało się przypadkiem zaobserwować całe stada wylatujące w stronę parku. Działo się to zaraz po tym jak słońce zaszło za horyzont, ale jeszcze przez zmrokiem. Naprawdę warto tu przyjechać właśnie o tej porze i zobaczyć je w takiej ilości na własne oczy.
Kesza szukajcie w fundamencie, dokładnie na wprost chodnika prowadzącego ku schodkom do parku.
Maskowanie odkładajcie na miejsce, bo jak Proboszczowi wiatr zachula pod sutannę to zaraz zwietrzy kesza.
Prawdopodobnie skrzynka znajduje się na obszarze NATURA 2000
:
Jeleniewo - PLH200001 |