Zapraszam na wycieczkę pieszą po bardzo tajemniczym miejscu jakim jest Miedzianka.

W 1519 król czeski Ludwik Jagiellończyk nadaje, na prośbę Burghausa, Miedziance prawa miasta górniczego. W latach '20 XVI w. w Miedziance istnieje ok. 160 szybów i sztolni. Kolejnym właścicielem Miedzianki był Justus Decjusz (Jost Ludwig Dietz) – sekretarz króla Zygmunta Starego. Decjusz był osobą z dużym doświadczeniem górniczym – wydał on w 1539 w Krakowie specjalny ordunek (statut) górniczy dla Miedzianki. Jednak eksploatowane złoża były na wyczerpaniu i nadchodził czas zaprzestania działań górniczych. Gdy kopalnie Miedzianki zaprzestały wydobycie kolejni właściciele Miedzianki (Hans i Franz Hellmann) zdobywszy koncesje na produkcję witriolu zbudowali w dolinie Hutniczego Potoku specjalne ługownie, w których przepłukiwali materiał ze starych hałd znajdujących się w okolicy. Hellmannowie w roku 1553 byli liderami w produkcji witriolu w całym cesarstwie austriackim. Koniec wieku XVI był początkiem całkowitego upadku górnictwa w Miedziance. Czynnikiem wpływającym na to była wojna 30-letnia. Przez miasto przechodzi zaraza. Po wojnie miasto odżywa, mieszkańcy utrzymują się z tkactwa i innych zajęć nie związanych z górnictwem. Dopiero pod koniec XVII w. reaktywuje się wydobycie w kilku kopalniach. Na początku XVIII w. miasto gwałtownie rozwija się, powstaje tu urząd górniczy i zaczęto na szeroką skalę eksploatacje starych i drążenie nowych chodników. Jednak już niedługo uwagę skierowano na odkrycie Jagwitzów, chodziło tu o bogate złoża wzdłuż Bobru w stronę Ciechanowic. Jak się okazało miedź w tych kopalniach szybko się wyczerpała. Syn Jagwitza odkrył na tym terenie złoża kobaltu – cenionego w przemyśle farbiarskim. Z tej okazji w roku 1766 w Miedziance przebywał Fryderyk II. Początek wieku XIX, był początkiem upadku górnictwa. W kopalniach gwałtownie spadało wydobycie (znane złoża wyczerpywały się). Ostatni szyb wydobywczy został definitywnie zamknięty w 1925 roku. Już od połowy wieku XIX Miedzianka zaczęła egzystować jako miejscowość wypoczynkowo-turystyczna. Jej położenie, niezwykły klimat i sława w Prusach sprawiały, iż Miedzianka stała się celem wielu wczasowiczów. Sławę miastu przynosiło też "Złoto z Miedzianki", czyli piwo produkowane w miejscowym browarze.

W 1945 miejscowość weszła w skład Polski i uzyskała obecną nazwę. Dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec, zaś administracja polska zdegradowała Miedziankę do rangi wsi. Po roku 1945 złożami rud uranu w okolicy Miedzianki zainteresowała się Armia Czerwona. W latach 1945-54 w miejscowej kopalni, ukrytej pod kryptonimem Zakłady Przemysłowe R-1, wydobyto 600 ton rud uranu, w całości odesłanej do Związku Radzieckiego.

Rabunkowy sposób prowadzenia prac doprowadził do znaczących szkód górniczych na terenie Miedzianki. Pomimo 450-letniej historii miasta, jego walorów architektonicznych i krajobrazowych, podjęta została decyzja o całkowitej likwidacji osady. W 1967 roku żołnierze wysadzili w powietrze kościół ewangelicki, wkrótce wprowadzono zakaz remontu domów. W 1972r. reszta ludności Miedzianki została ostatecznie przesiedlona do Jeleniej Góry, a pozostałości miasta starte z powierzchni ziemi. Po zwartym rynku pozostała tylko jedna kamienica dawnej gospody Schwarzer Adler z kabaretem.

Pod współrzędnymi znajduje się pierwszy etap czyli browar i tu znajdziesz współrzędne do następnego etapu. Skrzynka składa się z czterech etapów:

1. BROWAR  (mała)

2. RYNEK  (mała)

3. PANORAMA  (mały magnetic)

FINAŁ:  SZYB WYDOBYWCZY Nr.2  (normal)

UWAGA - odwiedzając to miejsce w okresie letnim gdy roślinność jest najbardziej rozwinięta i zasłania wszystko po czym się chodzi PROSZĘ UWAŻAĆ na liczne dziury(jedna bardzo głęboka) wyrobiska po kopalniane i reszki fundamentów po byłych zabudowaniach.  

Dzieci można zabrać ale nie puszczać je tzw. "luzem"